Miroslav Fryčer. Ucieczka za marzeniami

Polskim kibicom nazwisko Miroslava Fryčera kojarzy się głównie z pracą w Sanoku, lecz jego kariera trenerska stanowi zaledwie niewielki ułamek jego sportowych osiągnięć, jakich dokonał występując na taflach NHL. By jednak móc po nie sięgnąć, musiał zagrać na nosie czechosłowackiej władzy.

 

Dla Miroslava Fryčera szok stanowiła informacja o ucieczce Antona i Petera Šťastných do Kanady.

 

– Byliśmy na obozie treningowym reprezentacji narodowej w miejscowości Hluboká nad Vltavou, kiedy na śniadanie przybiegł jeden z chłopców, z szeroko otwartymi oczami. „Słyszałeś? Szczeniaki uciekły. Peter i Anton są już w Quebecu!” – opisuje w swojej biografii„My Wild Hockey Life” Fryčer.

 

Wychowanek Witkowic przyznaje, że miał obsesję na punkcie NHL, a to wydarzenie namąciło mu w głowie. Z czasem emigracja do Kanady nie wywoływała już takiego rozgłosu, ale na początku lat 80. była w Czechosłowacji traktowana jak ucieczka. Było to coś, co niezwykle pociągało Fryčera.

 

„Frigo”, jak przezywano Czecha, był pod pewnym względem poszukiwaczem przygód. Panika wywołana ucieczką wśród zawodników, którzy pozostali na zgrupowaniu, oznaczała jednak większość czujną władz. Frapowała go także kwestia, czy po przyjściu dwóch topowych zawodników ze Słowacji, Quebec będzie chętny na usługi kolejnego zawodnika z tego kraju. Kanadyjczycy potwierdzili swoje zainteresowanie, a dodatkowo zagięli parol na jego klubowego kolegę, Ladislava Svozila, który nie trafił ostatecznie do NHL. W transakcji miał pośredniczyć Ludovít Katona.

 

Podczas Pucharu Spenglera prowadził on w Davos rozmowy z dyrektorem sportowym Nordiques, Gillesem Légerem, któremu zależało na zakontraktowaniu utalentowanych zawodników ze wschodu. Podpisał on nawet wstępne umowy Fryčera i Svozila, które miały wejść w życie dopiero po ich ucieczce do Ameryki Północnej. Niestety, te wieści dotarły do czechosłowackiej władzy.

 

Dla Fryčera to był kolejny cios. Bardzo długo czasu zajęło mu przekonanie sztabu Witkowic, by zabrali go do Szwajcarii w 1981 roku, bowiem wszyscy obawiali się, iż pozostanie on już na zachodzie.

 

– Przyszli ogłosić, że zabiorą mnie dzień przed wyjazdem. Zaprosiłem ich do siebie. Nie mogłem sobie pozwolić na cień podejrzeń. Jak tylko odeszli, wskoczyłem do auta i musiałem załatwić wiele rzeczy– wspomina.

 

Śmiały plan zawierał także wyjazd jego żony, która akurat miała podróżować po Jugosławii. Fryčer był kontuzjowany, chodził o kulach. W noc przed opuszczeniem zespołu zwierzył się kolegom ze swojego pomysłu. Świętej pamięci Miloš Říha wręczył mu swój paszport, z którego wyciągnął zdjęcie. „Frigo” nie dysponował bowiem swoim prywatnym dokumentem, a te służbowe zostały mu skonfiskowane zaraz po przekroczeniu granicy.

 

– Nie zapomnę mu tego gestu do końca życia. Ostatecznie nie potrzebowałem tego paszportu, ale i tak, czapki z głów. Z tego powodu przez rok miał problemy ze służbą bezpieczeństwa – dziękuje po latach.

 

Ucieczka zakończyła się sukcesem. Ostatecznie w Quebecu z braćmi Šťastnými grał krócej niż rok. Kolejne sześć lat spędzone w Toronto okazało się być jednak dużo bardziej owocne. W swoim drugim sezonie uzbierał 55 punktów w 67 meczach, co dało mu piąte miejsce w klasyfikacji drużynowej. Swój dorobek powtórzył dwa lata później, a w kampanii 1985/1986 75 punktów (32G + 43A) dało mu tytuł najbardziej produktywnego gracza Maple Leafs.

 

W 1985 roku został pierwszym Czechem w historii, który zagrał w meczu All Star. Otrzymał on nominację wespół z takimi zawodnikami jak Gretzky, Kurri, Hawerchuk, Dionne, Coffey, MacInnis czy Fuhr.

 

Tym, co go wyróżniało, był zmysł wykończenia. Gdy miał swój dzień, był nie do powstrzymania. Łącznie na taflach NHL uzbierał 9 hat-tricków, a spośród Czechów więcej zgromadził tylko Jaromír Jágr (15). W styczniu 1986 został pierwszym Czechem, który strzelił w meczu cztery bramki, a miało to miejsce w kultowym starciu z Edmonton Oilers. Ostatecznie Toronto triumfowało szalonym wynikiem 11:9.

 

– To nie był hokej, to przypominało bardziej siatkówkę. Całe Maple Leafs Gardens było na nogach, wszyscy w Toronto do dzisiaj pamiętają ten mecz. Kibice do dziś to wspominają i dziękują mi za ten wyczyn – wspomina.

 

Częste kontuzje uniemożliwiły mu wyśrubowanie lepszego wyniku. Nie były one dziełem przypadku. Jego kariery była naznaczona licznymi imprezami i hektolitrami wypitego alkoholu. W latach 80. w NHL nie stanowiło to jednak nic niezwykłego, były to bowiem czasy, kiedy widok popielniczki przed czy w szatni nikogo nie dziwił. Wszystko odbywało się w myśl hasła „Play hard. Party hard!”.

 

Jego organizm nie wytrzymał jednak tego balastu, a już w trakcie kariery trenerskiej Fryčer przeszedł zabieg przeszczepu wątroby. Lekarze nie mieli wówczas takiego doświadczenia w tak skomplikowanych zabiegach jak dziś, na pewno pomogło im jednak wytrenowanie ciała byłego zawodnika. Później Czech miał jeszcze wiele okazji do świętowania, ale nie chciał już ryzykować. Od września 1999 roku przestrzega zasad ścisłej abstynencji.

 

Karierę w NHL zakończył w wieku 30 lat, z bilansem 415 meczów i 330 punktów (147G + 183A). Przede wszystkim utorował jednak drogę wielu zawodnikom, którzy nie bali się postawić socjalistycznemu reżimowi i wyruszyli za ocena, by spełniać swe marzenia.

 

Jego sylwetka jest także doskonale znana polskim kibicom, bowiem w latach 2014 – 2015 był szkoleniowcem Sanoka. Z podkarpacką ekipą wywalczył nawet złoty medal za sezon 2013/2014. W ostatnim czasie pełnił funkcję trenera Orli Znojmo, którzy jednak nie przystąpili do nowej kampanii Ice Hockey League i powrócili na trzeci poziom czeskich rozgrywek.