NHL: Finaliści nagród indywidualnych (część III)

Niektóre z nagród, które zostaną wręczone 19 czerwca podczas gali NHL w Las Vegas dotyczą zachowań spoza hokejowej tafli, a skierowanych w celu poprawy bytu innych: słabszych, wykluczonych, chorych. Oto finaliści dwóch kolejnych kategorii.

Trofeum imienia Kinga Clancy’ego

 

To nagroda przyznawana zawodnikowi, który przejawia najlepsze cechy przywódcze i który brał udział w działalności charytatywnej. W tym roku nominowani do niej zostali Oliver Ekman-Larsson z Arizona Coyotes, Henrik Lundqvist z New York Rangers oraz Jason Zucker z Minnesota Wild.

Ekman-Larsson o swoim pozostaniu na kolejne lata w Arizona Coyotes ogłosił w Klubie Dziewcząt i Chłopców. Miejsce nie było przypadkowe, gdyż ta organizacja jest dużą częścią tego, czego doświadczył w Glendale. W lipcu zawodnik wsparł kwotą 125 tysięcy dolarów Boys & Girls Clubs' Virginia G. Piper Branch przy Szkole Podstawowej Laguna w Scottsdale. Przez ostatnich kilka lat Szwed opłacał lożę w Gila River Arenie, żeby dzieci mogły oglądać spotkania „Kojotów” oraz spotykać się z nim po meczach. Ekman-Larsson brał również udział w aukcjach na rzecz Klubu Dziewcząt i Chłopców.

Jako kapitan Arizona Coyotes występował w „Hokejowych rozmowach”, gdzie mówił o świadomości zdrowia psychicznego. Był zaangażowany również w organizowany przez NHL program „Hokej walczy z rakiem”. Ekman-Larsson to także ambasador organizacji „Hokej dla każdego”. Ponadto udzielał wsparcia dla Playworks w kampanii antymobbingowej „Prawdziwi gracze nie dręczą”.

 

Jego rodak broniący dostępu do bramki New York Rangers to oddany działacz w założonej przez siebie w 2014 roku Fundacji Henrika Lundqvista. HLF skupia się na poprawie życia dzieci i dorosłych na całym świecie poprzez edukację i świadczenia medyczne. Lundqvist w pracę tej organizacji zaangażowany jest wraz ze swoją żoną Therese.

W czasie bieżącego sezonu HLF wsparła finansowo Nowojorski Prezbiteriański Szpital Dziecięcy, Fundację Ronalda McDonald w Szwecji, Fundację „Wspólnie dla Ogrodów Marzeń i Dobra” oraz własną inicjatywę Program Młodych Ambasadorów HLF. Do tej pory z konta fundacji wydatkowo już blisko milion dolarów na wsparcie zdrowia i edukacji najmłodszych. Lundqvist jest rzecznikiem „Ogrodów Marzeń”, jak również organizatorem wizyt podopiecznych tej organizacji na meczach New York Rangers w ramach programu „Henrik’s Crease”. Golkiper wspiera również akcje „Hokej walczy z rakiem”, a także „Hokej dla każdego”.

Zucker wraz ze swoją żoną Carly zajął się realizacją rozpoczętej w 2017 roku akcji Rodzinna Loża Zuckera i Studio Transmisyjne w Szpitalu Dziecięcym Minnesoty w Minneapolis. Para jest połączona z tą placówką szczególną więzią. Projekt „odpalony” przez Zuckera pod koniec marca pozwala dzieciom oraz ich rodzicom poprzez umiejscowienie w specjalnie przygotowanym pomieszczeniu poczuć się w czasie transmisji z meczów Wild, tak samo jak podczas pobytu w hali. Do dyspozycji jest również studio telewizyjne, z którego można prowadzić transmisje. Fundusze w wysokości 1,2 miliona dolarów potrzebne do zrealizowania tej inwestycji pochodziły z licznych zbiórek prowadzonych pod nazwą GIVE16 nawiązującą do numeru, z którym występuje ten zawodnik.

Zucker podjął współpracę z pochodzącą z St.Paul marką odzieżową UNRL, która w odniesieniu do GIVE 16 zaprojektowała 16 różnych modeli kapeluszy. Ich prezentacja odbywała się kolejno na każdym z 16 ostatnich spotkań Wild we własnej hali. 27-letni skrzydłowy jest także ambasadorem akcji „Hokej dla każdego”, jak również odegrał dużą rolę promowaniu programu „Hokej dla każdego z Dzikimi”.

Nagroda Bohatera Społecznego Williego O’Ree

Jest to wyróżnienie przyznawane osobie, która poprzez hokej wywiera pozytywny wpływ na swoje środowisko, społeczeństwo lub rozwój kultury. W tym roku niminowi do niej zostali: Anthony Benavides, Tammi Lynch oraz Rico Phillips.

 

Benavides jest dyrektorem Koalicji Clark Park w Denver, w ramach której w 1993 roku zapoczątkowany został program hokejowy. Grupa odnowiła stare, opuszczone lodowisko, dając szansę darmowej gry dzieciom z wielokulturowej społeczności nękanej problemami z prawem oraz natury ekonomicznej. Uczestnicy tej inicjatywy zostali wyposażeni przez Benavidesa w kompletne stroje hokejowe wraz z nowymi łyżwami.

Dyrektor dorastał zaledwie trzy przecznice od Clark Park, a jego działalność w ubiegłym roku w ramach akcji „Naucz się jeździć” doprowadziła do powstania drużyny dziewczęcej i wzrostu liczby dzieci do 60 osób uczestniczących w jego zajęciach. Młodzież z Koalicji Clark Park wzięła udział Weekendzie Umiejętności Williego O’Ree w Filadelfii, wystąpiła w mini turnieju z drużynami „Hokej jest dla każdego” z Columbus i Detroit, jak również odbyła zajęcia na lodzie z reprezentacją USA kobiet, złotymi medalistkami olimpijskimi.

Lynch wraz z Divyne Apollon Seniorem założyła organizację „Zawodnicy przeciwko nienawiści”, której celem jest zwiększanie świadomości i powstrzymywanie objawów rasizmu wśród młodych sportowców, w ich drużynach oraz wśród trenerów, rodzin i widzów. Lynch będąca nauczycielką pracującą z dziećmi specjalnej troski rozpoczęła swoją działalności po tym jak jeden z kolegów z drużyny hokejowej jej syna padł ofiarą rasistowskich obelg i wyzwisk. To co zaczęło się w lokalnym wymiarze Baltimore i Waszyngtonu, szybko zyskało międzynarodowy wymiar wyrażany specjalnymi naklejkami na kaskach oraz wsparciem zawodników NHL i ich rodzin.

Wśród celów programu jest opracowanie materiałów edukacyjnych dla hokeistów, trenerów, działaczy, organizacji i kibiców, a także wypłacanie stypendiów najzdolniejszym sportowcom drugiego szeregu. Program chce rozszerzyć swoją działalność również na inne dyscypliny, aby walczyć z szeroko pojętą nienawiścią w sporcie.

Phillips jest dyrektorem Młodzieżowego Programu Hokejowego Flint Inner City (FICYHP) w tytułowym Flint w stanie Michigan. Phillips, który dorastał w tym miejscu postanowił uczynić je lepszym i bardziej przyjaznym. Swoje zamierzenia rozpoczął od spełnienia długoletniego marzenia o zostaniu strażakiem.

W 2010 roku Phillips wystartował z FICYHP, udzielając bezpłatnych lekcji hokeja dzieciom, które gdyby nie on, pozbawione byłyby możliwości zetknięcia się z tym sportem. Program nie tylko skupia się na samej grze. Bardzo ważnym aspektem jego funkcjonowania jest nauczenie umiejętności życiowych tak jak postawa sportowa, charakter i różnorodność kulturowa. Wtłaczanie owych aspektów odbywa się poprzez hokej, stanowiący niejako pomost pomiędzy dziećmi, a dorosłymi opiekunami. Ostatni z kursów trwających 9 tygodni zakończył się w marcu, a wizytował go sam O’Ree, który na własne oczy przekonał się jak bardzo rozwinęli się uczestnicy programu.