Hokej - jak zacząć przygodę? Jaki sprzęt jest potrzebny?

W hokeja może grać każdy – dzieci, młodzież, dorośli i osoby starsze. Na poziomie rekreacyjnym, „dla towarzystwa” nie ma powodów do obaw o kontuzje. Można ustalić jasne zasady gry zakazujące jakiekolwiek kontaktu między zawodnikami. Oczywiście im wyższy poziom i aspiracje, tym wymagania są wyższe, a treningi intensywniejsze. Jednak na początek konieczna jest wyłącznie znajomość jazdy na łyżwach.

Jakie łyżwy?

Bez łyżew nie ma hokeja na lodzie. Należy się więc bezwzględnie w nie zaopatrzyć oraz nauczyć jeździć. Jakie łyżwy wybrać? Lepsze będą hokejówki czy figurówki? Co to są hokejówki?

• Łyżwy hokejowe – popularnie hokejówki. Są to łyżwy, które umożliwiają wykonywanie szybkich skrętów i mają zapewnić jak największą stabilność. Płozy są stosunkowo wąskie i krótkie, natomiast cholewka dość szeroka. Hokejówki to dobry wybór dla początkujących.
• Łyżwy figurowe – popularnie figurówki. Łyżwy pozwalające na wykonywanie różnych ewolucji na lodzie. Przez to mniej stabilne. Często posiadają dodatkowe ząbki na płozach, które utrudniają jazdę początkującym.

Jak łatwo się domyślić, do gry w hokeja lepsze będą łyżwy hokejowe. To jednak nie koniec. Można bowiem znaleźć łyżwy wykonane z plastiku lub ze skóry. Te pierwsze są wygodniejsze na początek, miększe i tańsze. Drugie natomiast lepiej trzymają stopę, są droższe, ale i wytrzymalsze oraz dla wielu początkujących niezbyt komfortowe. Jeśli ktoś planuje na dłuższą chwilę związać się z hokejem, to inwestycja w łyżwy skórzane jest dobrym pomysłem. Jeśli natomiast ma to być kilkudniowy romans to plastikowe powinny wystarczyć.W lecie hokeiści często przygotowują się do sezonu ćwicząc na łyżworolkach w halach czy torach do tego przystosowanych.

Nauka jazdy na łyżwach

Sam zakup łyżew niestety nie wystarczy. Należy nauczyć się na nich jeździć. Dobrze jeździć. Aby gra była komfortowa nie można martwić się o technikę jazdy, wykonywanie skrętów, przyspieszanie itp. Musi to być wykonywane automatycznie.

Dlatego najlepiej skorzystać z pomocy profesjonalnego instruktora. Oczywiście można być samoukiem, jednak na efekty trzeba będzie dłużej czekać i nie będą one tak spektakularne jak te osiągnięte z pomocą instruktora.

Bez zasad nie ma gry

Poniżej jest podanych kilka zasad, które należy obligatoryjnie poznać przed wejściem na lodowisko.

1. Czas gry – mecz trwa 60 minut, jest podzielony na trzy tercje i przerywany w trakcie przerw w grze (bójki, faule, kontuzje itp.). Jak łatwo obliczyć jedna tercja trwa 20 min. W przerwie pomiędzy nimi powierzchnia lodu jest wyrównywana.
2. Liczba zawodników – w jednej drużynie na lodowisku znajduje się 1 bramkarz, 2 obrońców i 3 napastników. Wliczając rezerwowych na jeden mecz wychodzi kadra licząca 22 zawodników w jednej drużynie.
3. Zmiany – zmiany zawodników mogą następować w każdej chwili. Częstą praktyką jest wymienianie „piątek” meczowych.
4. Faule – w hokeju, mimo że to sport kontaktowy, nie można grać zbyt brutalnie. Grozi za to kara. Podobnie jak za podcinanie i popychanie innych zawodników, uderzanie kijem, podnoszenie zbyt go za wysoko i inne niesportowe zachowania.

Jaki kij hokejowy wybrać?

Kij hokejowy, obok łyżew, stanowi podstawowy element wyposażenia każdego zawodnika. Jak wybrać ten najlepszy?

Kij drewniany czy kompozytowy?

Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje kijów: drewniane i kompozytowe. Te pierwsze są cięższe i pozwalają lepiej „czuć” krążek. Nie manewruje się jednak nimi tak wygodnie jak kompozytowymi. Nazwa „kompozytowe” oznacza, że mogą być wykonane (najczęściej) z włókien węglowych lub kevlaru. Są one lżejsze i elastyczniejsze od tradycyjnych drewnianych, dlatego szczególnie polecane początkującym.

Kij jednoczęściowy czy dwuczęściowy?

Kij dwuczęściowy składa się z rury i łopatki. Gdy ta druga ulegnie zniszczeniu lub zużyciu wystarczy ją wymienić. Jest to więc ekonomicznie bardziej opłacalne niż kupno kija jednoczęściowego. Chyba, że jest się gwiazdą NHL. Wtedy nie zwraca się uwagi na tak trywialne kwestie.

Kij prawy czy lewy?

O tym czy kij jest prawy czy lewy decyduje kierunek wygięcia łopatki. To zaś definiuje czy kij jest trzymany z lewej strony ciała czy z prawej. Naturalnie te pierwsze to kije lewe, a te drugie to kije prawe.

Większość niegrających w hokeja osób, na pytanie „jak kij dla praworęcznego” odpowie z przekonaniem, że prawy. A nie jest to prawdą. Przynajmniej nie zawsze. Osoby praworęczne częściej wybierają kije lewe i odwrotnie. Wynika to z faktu, że typowo silniejsza ręka trzymana jest u góry kija. I tak właśnie jest, gdy kij jest lewy – prawa ręka jest na górze.

Najważniejszym jest jednak, aby kij był trzymany naturalnie. Nie ważne są wszelkie zalecenia. Jest szeroka rzesza praworęcznych hokeistów, którzy wbrew powszechnie uznanej prawdzie używają kijów prawych.

Długość kija

Tutaj również istnieje kilka prawd, które są często łamane. Są one następujące:

• Z założonymi łyżwami łopatka kija trzymanego blisko ciała w ugiętej ręce powinna być skierowana do góry.
• Koniec kija trzymanego pionowo, z łopatką opartą o ziemię, powinien znajdować się w przedziale pomiędzy brodą a oczami. Test wykonuje się bez łyżew.
• Pierwsza część metody jak powyżej. Tutaj jednak, bez łyżew kij nie powinien być powyżej nosa, a w łyżwach poniżej podróbka.

To, jaka długość kija jest idealna, zależy wyłącznie od stylu gry danego zawodnika. Dłuższe kije pozwalają na mocniejsze strzały (strzelcy) i mają większy zasięg (obrońcy). Krótsze kije zapewniają większą kontrolę nad krążkiem i pozwalają prowadzić go blisko ciała. Dlatego jest często wybierany przez napastników.

Kij twardy czy miękki?

Następny parametrem jest tzw. flex czyli twardość kija. Zawiera się ona w zakresie od 85 do 110. Im wartość wyższa tym kij jest twardszy, czyli mniej odporny na ugięcia. Na początek najlepiej kupić kij o twardości ok. 90. Łatwiej jest go wygiąć, więc nauka technika nie wymaga wkładania tak dużego wysiłku jak dla kija twardego.

W przypadku gdy kupuje się kij z zamiarem skrócenia należy kupić kij nieco miększy niż normalnie – po skróceniu stanie się on twardszy.

Jaką łopatkę wybrać?

Łopatki dzieli się na trzy podstawowe rodzaje ze względu na krzywiznę, czyli tzw. piętę, środek i czubek. Te drugie są najbardziej uniwersalne i dlatego polecane początkującym. Jednak ten wybór nie będzie miał dużego wpływu na początku, bowiem osoba rozpoczynająca przygodę z hokejem nie wykorzysta możliwości dawanych przez różne zakrzywienie łopatki.

Jaki kask hokejowy?

Kask jest kolejnym bardzo ważnym elementem na wyposażeniu hokeisty. Najważniejsze jest, aby dobrze wybrać rozmiar. Najlepszy nawet kask nie będzie dobrze chronił głowy jeśli będzie za duży lub zbyt mały. Następnie bardzo ważne jest aby posiadał jeden z następujących certyfikatów:

1. HECC – certyfikat amerykańskiej organizacji testującej sprzęt ochronny. Jeśli dany sprzęt posiada jej akredytację, można mieć pewność, że zapewnia odpowiednią ochronę i bezpieczeństwo.
2. CE – certyfikat europejski. Producent oznaczając producent tym znakiem deklaruje, że dany produkt spełnia swoją funkcję oraz że nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i środowiska naturalnego.
3. CSA – oznacza, że dany produkt jest zgodny z normami danego kraju (np. USA, Kanada). Jest to odpowiednik znaku CE.

Największą pewność daje wybór kasku ze znakiem HECC. Wszelkie testy certyfikujące są bowiem wykonywane na odlewie symulującym ludzką głowę. Można mieć pewność, że głowie nie zagrozi zderzenie z kijem, lodem czy krążkiem, a twarz i oczy są chronione przez przetestowaną kratkę, kratopleksi lub pleksi.

Reszta kryteriów jak dodatkowe otwory wentylacyjne, wyściółka itp. są uzależnione od preferencji zawodnika i wpływają wyłącznie na wygodę i cenę. Najważniejsze jest dobre dopasowanie oraz certyfikacja.

Reszta sprzętu

Poza najważniejszymi, wcześniej wspomnianymi elementami wyposażenia hokeisty istnieje szeroka grupa innych, również istotnych rzeczy.

Ochraniacz szczęki

Popularne „szczęki” to przeważnie ochraniacz zakładany na górne zęby. Zdarzają się modele podwójne, jednak są niewygodne i wbrew pozorom nie chronią lepiej. Przy zamkniętej szczęce zęby dolne są chronione przez górny szereg. Dlatego ochraniając górne, chroni się także dolne.

Poza tym, że ochraniacz powinien być pojedynczy, musi być dobrze dopasowany. Szczęki wykonywane są z materiałów termoplastycznych, więc cały proces polega na jej nagrzaniu we wrzącej wodzie i założeniu na zęby oraz dociśnięciu.

Nie warto inwestować w bardzo drogie szczęki. Doświadczenie pokazuje, że najtańsze modele silikonowe chronią tak samo jak te wykonane z „hipernowoczesnych” materiałów. Więcej pieniędzy opłaca się zapłacić jedynie za szczękę wykonaną na zamówienie w profesjonalnym gabinecie.

Ochraniacz tułowia, ramion i łokci

Ochraniacze te są określane „bodikami”. Tutaj nie ma wielu alternatyw. Należy skupić się na wybraniu odpowiedniego rozmiaru, a później jego odpowiednim dopasowaniu. Różnice pomiędzy modelami dotyczą wykorzystanego materiału, zastosowanych membran, wagi „zbroi”.

Rękawice

Chronią one bardzo narażone na uderzenia i zderzenia dłonie. Powinny być przede wszystkim dopasowane. Ich rozmiar określa się w calach. Statystyczny mężczyzna nosi rozmiar 14”. Jak dokonać pomiaru? Należy ułożyć rękę na stole zgiętą w łokciu pod kątem 90 stopniu i kciukiem skierowanym w górę. Następnie zmierzyć odległość od łokcia (wystająca kostka) do małego palca u dłoni.

Ochraniacze piszczeli/goleni

Golenie w trakcie meczu wiele razy „obrywają” kijem przeciwnika lub krążkiem. Dlatego tak ważne są ich ochraniacze. Muszą one jednocześnie chronić nogi oraz nie przeszkadzać w grze. Dobrze wybrany rozmiar jest więc podstawą. Jeśli zamówiony model będzie za mały lub za duży należy bezwzględnie go wymienić.

Ochraniacz krocza – suspensor

Suspensor hokejowy można kupić w dwóch „formach”: jako samodzielny ochraniacz zakładany na bieliznę lub już w nią wbudowany. Jeśli wybrana jest ta druga opcja należy zwrócić uwagę, czy można wyjąć wkładkę. Ułatwia to pranie bielizny. Poza tym można wtedy jedną wkładkę wykorzystać w kilku spodenkach.