"Oferta z Katowic? Nie wiem, kto to wymyślił". Rozmowa tygodnia z Jasonem Seedem, obrońcą GKS-u Tychy

Choć na taflach Polskiej Hokej Ligi występuje, korzystając z włoskiego paszportu, na lodzie i poza nim ma więcej z kanadyjskości. Pomocny w destrukcji, często asystujący strzelcom bramek, a i nie odmówi wsparcia, kiedy twoja firma będzie chciała się reklamować w sieci. Jason Seed opowiedział nam o szatni GKS-u Tychy, letnich plotkach transferowych i swojej drugiej pracy.

HOKEJ.NET: – Jak z Twoim zdrowiem? Opuściłeś ostatni mecz towarzyski przed startem ligi (z GKS-em Katowice - przyp. red.), ale już podczas inauguracyjnego weekendu zagrałeś. To było coś poważnego?

Jason Seed: – Kiedy graliśmy sparing w Katowicach, nie czułem się najlepiej. Brakowało energii, więc zostałem w domu, by wypocząć na mecze o stawkę. Wszystko wróciło do normy, czułem się dobrze i w Sanoku wyszedłem na lód. Nie inaczej z moim zdrowiem było w niedzielę. O żadnym poważnym urazie nie ma mowy.

Kilku ważnych graczy opuściło latem Stadion Zimowy w Tychach. Myślę tu chociażby o Filipie Komorskim czy Bartoszu Ciurze. Skład oczywiście został uzupełniony, ale ciekawi mnie, czy dziś GKS jest personalnie mocniejszy niż w poprzednim sezonie?

– Trudno mi teraz stwierdzić. To dopiero początek sezonu. Musimy rozegrać więcej spotkań, by zobaczyć, jak wyglądamy na tle innych zespołów. Myślę, że mamy mocny zespół. Powszechnie wiadomo, że w Tychach zawsze jest drużyna o potencjale, który pozwala mierzyć w najwyższe cele. Mamy wielu świetnych graczy, ale w przeciągu całego sezonu dzieją się różne rzeczy. Coś może nie funkcjonować, mogą przytrafić się kontuzje - to stałe elementy hokeja. Pewnie ktoś jeszcze do nas dołączy w którymś momencie sezonu. Na teraz jesteśmy na tyle mocni, by zgodnie z oczekiwaniami w Tychach, myśleć o czubie ligowej tabeli.

Czy któryś z nowych graczy zaimponował Ci podczas treningu?

– Niektórych naszych graczy już znałem. Pozyskaliśmy trzech Rosjan z Torunia. Jegor Fieofanow i Denis Siergiuszkin to bardzo utalentowani zawodnicy. Świetnie się rozumieją na lodzie. Duet, który tworzą, może imponować. Artiom Smirnow jest bardzo silnym obrońcą i daj nam na lodzie dużo dobrego. Wiem, iż mówi się, że musimy wzmocnić linię obrony. Pewnie pojawi się w Tychach jeszcze jeden obrońca. Ale powiem to jeszcze raz: to wczesny etap sezonu, każdy przepracował ciężko przygotowania i walczy o swoje miejsce na lodzie. Kolejne tygodnie nas zweryfikują.

Przechodzimy do trudniejszego zestawu. Rozważałeś inne oferty latem? Przez moment transferowe plotki łączyły Cię z GKS-em Katowice…

– Nie mam pojęcia, kto wymyślił ten temat z Katowicami.

Ja również.

– Naprawdę zastanawiam się, skąd to się wzięło. Na pewno nie z mojej strony, nie miał z tym nic wspólnego także mój agent. Tuż po zakończeniu poprzedniego sezonu, powiedziałem mojemu menedżerowi, że świetnie grało mi się w Tychach. Nie podpisałem jednak nowej umowy zaraz po zakończeniu rozgrywek, bo chciałem przeanalizować sytuację na rynku. Po prostu, by mieć porównanie, bez jakiejkolwiek wizji zmiany klubu. Według mojego agenta, Unia Oświęcim była zainteresowana moją osobą, ale oficjalnej oferty nie otrzymałem. Minęły zaledwie dwa tygodnie od mojego powrotu do Kanady i już podpisałem kolejny kontrakt w Tychach. Dostałem dobrą ofertę, świetnie się tu czuję i błyskawicznie się porozumieliśmy.

A co z ofertami zagranicznymi? Pojawiła się szansa, by wyjechać do innego kraju?

– Posiadam włoski paszport. Kilka klubów z Włoch wyraziło zainteresowanie, ale tam nie dokonuje się transferów na tak wczesnym etapie jak w Polsce. We Włoszech zawodnicy z Ameryki Północnej podpisują kontrakty dopiero w lipcu lub sierpniu. Ta perspektywa wydawała mi się nieco stresująca, choć z przyjemnością zagrałbym w tym kraju. Sondowaliśmy ten kierunek, ale zdecydowałem się, by rozegrać trzeci sezon w Polsce. Naprawdę dobrze się tu czuję, gra w polskiej lidze sprawia mi wiele radości, Tychy to świetne miejsce.

Fot. Tomasz Gonsior

Skoro już jesteśmy przy włoskich korzeniach, opowiesz o nich więcej?

– Moja mama jest Włoszką. Z Włoch pochodzą moi dziadkowie.

Z której części kraju?

– Północnej. To okolice Wenecji.

No tak, jesteś hokeistą. Nie mógłbyś mieć sycylijskich korzeni.

– No właśnie. Kiedy grałem w lidze uniwersyteckiej, postarałem się o włoski paszport, bo już wtedy wiedziałem, że zamierzam kontynuować karierę w Europie.

Masz w sobie więcej Kanadyjczyka czy Włocha?

– Pewnie Kanadyjczyka. Tam dorastałem, mój ojciec jest Kanadyjczykiem. Po włosku nie mówię zbyt dobrze. Znam jedynie parę zwrotów. Nie widzę u siebie wielu włoskich cech, ale wiem, że po części jestem Włochem. Mam tam rodzinę, wiele razy byłem w tym kraju, znam jego kulturę.

Wracamy do Tychów. Czy przy takiej różnorodności w szatni, jeśli chodzi o narodowości, tworzą się podziały i grupki?

– W naszej szatni nie ma żadnych separatyzmów. Mamy ze sobą świetne stosunki. Narodowość nie ma większego znaczenia. Oczywiście, niekiedy występują kłopoty komunikacyjne. Przecież nie wszyscy posługują się wybitnie każdym językiem. Poza lodem i szatnią rzeczywiście często spotykamy się w północnoamerykańskim gronie. Nie mamy tu swoich rodzin i przyjaciół, więc wykorzystujemy szanse, by pobyć ze sobą.

Z którym zawodnikiem spędzasz najwięcej czasu poza klubem?

– To pewnie Jean Dupuy. Obaj pochodzimy z tego samego miasta, z Ottawy. Jeszcze zanim spotkaliśmy się w Tychach, wiedzieliśmy, że będziemy grać razem.

A kto wiedzie w tyskiej szatni prym? Kto jest wodzirejem tyskiej kapeli?

– Muszę się powtórzyć. Jean Dupuy. On ma zawsze wiele energii, uwielbia żartować, jest głośny i zabawny.

To może być dziwne pytanie, ale posłuży jako wprowadzenie do kolejnego. Jakim byłeś uczniem?

– Uczniem może nie byłem zbyt dobrym, ale kiedy dorosłem, zrozumiałem, że nauka popłaca. Na studiach miałem już bardzo dobre stopnie. Na uniwersytecie traktowałem naukę bardzo poważnie. W Kanadzie funkcjonuje system stypendiów. Jeśli jesteś sportowcem i masz wysokie oceny, możesz ubiegać się o nie ubiegać. Otrzymywałem je przez dwa lata.

Wyczytałem, że hokej nie jest Twoim jedynym zawodem. Opowiedz o tym, co robisz “po godzinach”.

– Tworzę treści. Fachowo nazwalibyśmy taką pracę “content writingiem”. Pracuję dla agencji marketingowej, która obsługuje inne firmy. Tworzę dla nich wpisy, posty i treści, które umieszczają na swoich stronach internetowych. Robię to już od kilku lat, zarabiam w ten sposób dodatkowo, szlifuję swoje umiejętności, które nabyłem na studiach. To zajęcie na kilka godzin w tygodniu.

Na koniec poważne zagadnienie. Wiele mówi się ostatnio w Polsce o Kanadzie w kontekście pracy Komisji Prawdy i Pojednania, wyjaśniającej traktowanie ludności rdzennej w Twoim kraju. Jak ten temat odbierany jest przez Kanadyjczyków, rozmawiacie o tym w gronie rodziny lub przyjaciół?

– Każde kolejne odkrycia są dla nas szokujące. Jednak los rdzennych mieszkańców Kanady to rozdział w historii naszego kraju. Uczyłem się o tym epizodzie w szkole, tak samo jak o innych historycznych wydarzeniach. Ludność rdzenna to część historii Kanady. O tym uczą w szkołach i o tym wszyscy powinni pamiętać.

Rozmawiał: Dominik Kania