SM-liiga na start

13 września swoje rozgrywki rozpoczyna SM-liiga. Będzie to 38 sezon zmagań o miano najlepszej drużyny klubowej w Finlandii. Być może nie jest to najmocniejsza liga na kontynencie, ale ma swój charakter, koloryt, a przede wszystkim cieszy się dużym zainteresowaniem miejscowych kibiców.

O najwyższe laury powalczy 14 zespołów, w szeregach których w przerwie letniej doszło do sporych zmian. Cóż, realia są takie, że w innych częściach Europy płacą lepiej, jeśli dodamy do tego panująca od jakiegoś czasu modę na fińskich graczy i trenerów wśród klubów KHL, to prawdziwy exodus gwiazd, jaki obserwujemy w zasadzie co roku, nie powinien nas dziwić. Wyróżniający się w rozgrywkach SM-liigi gracze korzystają z okazji, by zarobić duże pieniądze za naszą wschodnią granicą, zobaczyć jak wygląda hokej poza granicami kraju i tak naprawdę nie ma co im się dziwić. Z kolei najzdolniejsi zawodnicy młodego pokolenia, którzy czują się już na siłach, by spróbować swoich szans w NHL, wyjeżdżają za Ocean. Jednak jak wiemy życie ni znosi próżni, taki stan rzeczy korzystnie wpływa na sytuację młodych fińskich zawodników, którzy w barwach swoich rodzimych klubów mają szansę występować w najwyższej klasie rozgrywkowej w kraju i w wielu przypadkach być ich wiodącymi postaciami. Choćby dla tych młodych talentów warto śledzić to, co dzieje się na fińskich taflach. Poniżej krótki przegląd głównych faworytów rozgrywek, ich letnie ruchy transferowe, oraz młodzi gracze, na których radzę zwrócić szczególną uwagę.

Za głównego faworyta rozgrywek bezsprzecznie uważany jest Jokerit Helsinki, jedna z niewielu ekip, która w przerwie letniej utrzymała najważniejsze ogniwa z zeszłorocznej kampanii. Nic więc dziwnego, że celem zespołu prowadzonego przez młodego trenera, Tomi Lämsäjest tylko i wyłącznie złoto. Stołeczni nie chcą po raz drugi przeżywać podobnego rozczarowania jak przed rokiem, kiedy też uchodzili za faworyta, a skończyło się na najniższym stopniu podium i brązowych medalach. Do klubu przyszedł Amerykanin Steve Moses z NCAA, do Ak Barsu Kazań odszedł Janne Lahti i to właściwie tyle, jeśli chodzi o ruchy transferowe. Kontrakt wstępny z Detroit Red Wings podpisał Teemu Pulkkinen, ale jeszcze przez rok pozostanie w Helsinkach i wspomoże ekipę w walce o złoto, 20-letni skrzydłowy powinien być jednym z najmocniejszych ogniw Jokeritu. Być może w jednej formacji ofensywnej spotka się z inną młodą gwiazdą, czyli Teuvo Teravainenem. 18-letnia nadzieja fińskiego hokeja ma być w tym sezonie ustawiana na środku ataku, tak by móc lepiej korzystać ze swojej wszechstronności. Z pewnością jego poczynania uważnie będą śledzić ludzi z Chicago Blackhawks, którzy wybrali go z numerem 18 ostatniego draftu. Stołeczny Jokerit dysponuje jeszcze większym zastępem młodych, zdolnych zawodników, ale bardzo silny, pełen doświadczonych hokeistów skład i chęć walki o najwyższe zaszczyty nie pozwoli pewnie wprowadzić ich w takiej liczbie, jak mogłoby się to stać w innych ekipach. Zbalansowany skład pełen wartościowych graczy ofensywnych (Nichlas Hardt, Ilari Filppula), jak i zadaniowych (Jarkko Ruutu, Jani Rita, Riku Hahl), mający oparcie w takich wyjadaczach jak kapitan zespołu Ossi Väänänen, czy Antti-Jussi Niemi nie ma wyjścia, musi bić się o tytuł. To ma być ich sezon.

Swoje wysokie pozycje obronić będą chcieli ostatni finaliści fazy play-off, choć zarówno mistrz kraju JYP Jyvaskyla, jak i wicemistrz Pelicans Lahti latem musieli się pogodzić ze znacznymi ubytkami w składzie i nie wiadomo czy zastępcy będą równie skuteczni. Szeregi JYP opuścił podstawowy goalkeeper Riku Helenius, oraz najlepszy ofensywny obrońca ligi Sami Vatanen wyruszyli na podbój NHL, podobnie jak Harri Pesonen. Juha-Pekka Hytönen odszedł do KHL (Amur Chabarowsk), ten sam kierunek obrał uznany najlepszym graczem fazy play-off, reprezentant kraju Janni Tuppurainen (Donbas Donieck). Na szczęście lista pozyskanych hokeistów wygląda obiecująco. Obronę wzmocni 36-letni weteran, mistrz świata i wychowanek JYP Jyrki Valivaara, który odszedł z mającego problemy finansowe Nowokuźniecka. Za obsadę bramki odpowiadać ma Tuomas Tarkki, doświadczony goalkeeper, zeszłoroczna „jedynka” Nieftiechimika Niżniekamsk. Ubytki graczy rodzimych klub z Jyvaskyli załatał hokeistami zagranicznymi m.in. Ramzim Abidem, hokejowym obieżyświatem, byłym graczem NHL, a potem wielu lig europejskich. Nowym kapitanem zespołu został Eric Perrin, kanadyski weteran, najskuteczniejszy napastnik klubu w ostatniej kampanii. Porównywalne ubytki zanotował wicemistrz kraju z Lahti. „Pelikany” straciły pierwszego bramkarza (Hovinen – Philadelphia), szefa obrony (Jarvinen – Nashville), dwóch najlepszych zagranicznych napastników (Lasch – Anaheim, Hodgman – Magnitogorsk), a do tego kapitana Aartu Luttinena (HIFK) i pożytecznego Maxa Warna (JYP). Szefostwo "Pelikanów" także ratowało się sprowadzaniem graczy zagranicznych, tacy napastnicy jak Ryan O’Marra, Angelo Esposito czy Lee Goren gwarantują twardą, bezkompromisową walkę, co w realiach SM-liigi nie jest bez znaczenia. Kibice tutejszych liczą też, że trener, ceniony w kraju, Kai Suikkanena odpowiednio ustawi swoich podopiecznych i nawiąże do swoich wyników z ostatniej kampanii.

Kto jeszcze może się zaliczać do szerokiej czołówki ligi? Na pewno KalPa Kuopio, ekipa która wygrała niespodziewanie zeszłoroczny sezon zasadniczy, ale potem poległa w pierwszej rundzie play-off, mimo prowadzenia 3:0 w serii. Latem do KHL odszedł reprezentant kraju Tuomas Kiiskinen, ale nadal pozostają najlepszy punktujący z ostatniego sezonu Sakari Salminen, dwumetrowy goalkeeper Mikko Koskinen, mający w dorobku spotkania w NHL w barwach Islanders oraz szacowne grono uznanych fińskich weteranów z Jukką Hentunenem i Sami Kapanenem na czele. Szanse pokazania się w którymś momencie sezonu powinien otrzymać 17-letni Artturi Lehkonen, najgroźniejszy napastnik Finów na ostatnich MŚ U-18. Mimo skromnych jeszcze warunków fizycznych na pewno występy tego chłopaka będą ciekawić skautów z najlepszej ligi świata. Ewentualne występy w najwyższej klasie rozgrywkowej w kraju nie będą dla niego pierwszyzną, bowiem w sezonie 11/12 zagrał 20 meczów w barwach TPS Turku i nawet strzelił dwie bramki. Nie można zapominać o drugiej ekipie ze stolicy, HIFK. W jej szeregach nie będzie już Mikaela Granlunda, ale zastąpić go spróbuje jego młodszy brat Markus, na którego zapewne liczą bardzo fani Calgary Flames. Być może nie będzie on jeszcze w stanie w pełni zrekompensować straty Mikaela, ale w Finlandii liczą, że zaliczy dobry sezon i przede wszystkim będzie jednym z liderów kadru do lat 20. W bramce pewniakiem wydaje się być Joni Ortio, jeszcze jeden prospekt Flames w składzie HIFK. 21-latek w zeszłym sezonie zrobił dobre wrażenie podczas zgrupowania reprezentacji Finlandii przed MŚ i w nowym powinien doczekać się debiutu z „Lwem” na bluzie, już podczas oficjalnego spotkania. Kibice stołecznych martwią się kontuzją kapitana i żywej legendy miejscowego hokeja, Ville Peltonen. Mistrz świata z 1995 roku został nieprzepisowo zaatakowany podczas jednego z meczów kontrolnych i na pewno minie trochę czasu nim wróci do gry. Wreszcie czołówkę zaatakuje na pewno ekipa ÄssätPori, która straciła wprawdzie na rzecz KHL dwóch Słowaków, obrońcę Kristiana Kudroca i superstrzelca Tomasa Zaborsky’ego, ale dodała sobie kilku wartościowych graczy w osobach choćby Michaela Ryana, Tuomasa Pihlmana, czy młodego ofensywnego obrońcy Patrika Parkkonena. Barwy „Asów” nadal bronić będą Kanadyjczyk Stephen Dixon i Joel Armia, który podpisał już kontrakt wstępny z Buffalo Sabres, ekipą która wybrała go w pierwszej rundzie draftu 2011, ale przez jeszcze jeden rok pozostanie w ojczyźnie. To ma być przełomowy sezon dla Armii, który oprócz liderowania ekipie U-20 ma być jednym z najbardziej dominujących napastników całej SM-liigi. Naturalny łowca bramek o świetnych warunkach fizycznych ma za zadanie przede wszystkim poprawić swój atletyzm i pozbyć się wahań formy, nim zmierzy się z wyzwaniami NHL. Wydaje się, że dobra, równa dyspozycja powinna pozwolić mu też na debiut w seniorskiej reprezentacji kraju, w którejś z odsłon EHT. Niewątpliwie Armia to zawodnik, na którym ciąży spory bagaż oczekiwań i którego poczynania warto śledzić na bieżąco.

Dla pozostałych ekip celem nadrzędnym będzie walka o fazę play-off. Nie będę już szerzej omawiał ich zestawień podpowiem tylko, którym z pośród młodych graczy warto się szczególnie przyglądać. W barwach Karpät Oulu mamy, draftowanych już: obrońcę Ville Pokke i Miikke Salomaki, kolejnego z kandydatów do pierwszej reprezentacji (był jej blisko już przed ostatnimi MŚ), mającego liderować drużynie do lat 20. Chcący obserwować młode fińskie talenty powinni baczniej przyjrzeć się ekipom TPS Turku i Tappara Tampere. W barwach tej pierwszej przede wszystkim Rasmus Ristolainen, który w SM-liidze debiutował jako 16-latek. Gwiazda reprezentacji młodzieżowych dysponuje wybornymi warunkami fizycznymi, świetnie jeździ na łyżwach i ma zmysł do gry ofensywnej. To wszystko czyni go jednym z najciekawszych prospektów grających w Europie, jacy będą dostępni na draft 2013. Za jego plecami, w bramce TPS, była wielka sława, Antero Niittymäki, który nie dawał już rady na poziomie NHL i wraca do domu po wielu latach za Oceanem. W ekipie z Turku mamy naprawdę sporo ciekawej młodzieży, która tylko czeka na szanse w pierwszej drużynie. Być może jednym z tych, którym uda się zagościć w niej na dłużej będzie filigranowy Rasmus Kulmala, jeden z kandydatów do ekipy na MŚ U-20. Zacząłem od Ristolainena, ale największa fińska nadzieja na kolejny draft do NHL to środkowy Tappary Aleksandr Barkow. Rosyjska finezja i warunki fizyczne po ojcu, fiński spokój w grze i dyscyplina taktyczna, tak w skrócie można opisać tego młodego środkowego. Także z racji pozycji (popyt na dużych centrów jest zawsze), Barkow , który z seniorami z powodzeniem rywalizował już w ubiegłorocznej kampanii, z pewnością znajdzie się pod regularną obserwacją skautów zza Oceanu, bowiem już teraz uchodzi za kandydata do czołowych miejsc nadchodzącego draftu.

Emocji na fińskich taflach z pewnością nie zabraknie...