Galeria Sław IIHF: Osiem nowych nazwisk wśród wyróżnionych

W ostatnim dniu Mistrzostw Świata Elity odbyła się w Bratysławie coroczna gala Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (IIHF), podczas której przyjęto kolejnych osiem osób do Hokejowej Galerii Sław. Wśród wyróżnionych znalazły się takie nazwiska jak Zigmund Pálffy, Miroslav Šatan, Jörgen Jönsson, Hayley Wickenheiser, czy Mike Modano.

Oprócz pięciu zawodników, pośmiertnie wyróżnionym został w kategorii Budowniczy Hokeja Borys Aleksandrow, były hokeista reprezentacji Związku Sowieckiego i trener kadry Kazachstanu, z którego pochodził. Nagrodę Richarda „Bibi” Torrianiego jako uhonorowanie długiej i bogatej kariery otrzymał 54-letni bramkarz bułgarski Konstantin Michajłow. Wybitny wkład w rozwój międzynarodowego hokeja Jima Johannsona z USA został wyróżniony Nagrodą Paula Loicqa.

Po zakończeniu tegorocznej ceremonii Galeria Sław liczy już 224 członków wśród, których znajduje się Henryk Gruth, jedyny Polak w tym znamienitym gronie.

Aleksandrow to hokejowy bohater Kazachstanu. Żył zaledwie 46 lat. Zginął w wypadku samochodowym. Zdobył dwa złote medale mistrzostw świata do lat 20 (1974, 1975) oraz tytuł mistrza olimpijskiego w 1976 roku. Po przemianach ustrojowych występował w reprezentacji Kazachstanu, z którym rozpoczął drogę w górę od najniższego szczebla światowej hierarchii. Z grupy C wywiódł ekipę narodową aż do poziomu grupy A. Po zakończeniu kariery został szkoleniowcem kadry. Aleksandrow doprowadził Kazachstan do występu w Igrzyskach Olimpijskich w Nagano w 1998, gdzie przebrnęli fazę grupową i znaleźli się w stawce drużyn bezpośrednio walczących o medalowe pozycje.

Jönsson przez większość kariery związany był z klubem Färjestad BK, ale w swoim cv ma również 79 gier w NHL w barwach New York Islanders oraz Mighty Ducks of Anaheim. Karierę zakończył w 2009 roku. Zdobył ze Szwecją po dwa złote medale mistrzostw świata (1998, 2006) i igrzysk olimpijskich (1994, 2006). Poza tym zgromadził trzy srebrne i cztery brązowe krążki światowych czempionatów. Pięciokrotnie triumfował w rozgrywkach szwedzkiej SHL. Jest posiadaczem krajowego rekordu gier dla reprezentacji „Trzech Koron”. Wystąpił w niej 285 razy. W 2012 roku został wpisany do Galerii Sław Szwedzkiej Federacji Hokejowej. W sezonie 1996/97 wybrano go najlepszym zawodnikiem SHL. W 2002 był królem strzelców tych rozgrywek. Ostatnią jego nagrodą w karierze był tytuł Szwedzkiego Dżentelmena Roku Rinkens Riddare. Jako asystent trenera dwukrotnie święcił triumfy w rodzimej ekstraklasie. W 2012 z zespołem z Karlstad, w którym spędził najwięcej czasu w swojej karierze. W ostatnim sezonie powtórzył to w barwach Växjö Lakers HC. W trakcie bieżących rozgrywek przeniósł się do Örebro HK.

Dwa lata starszy od Jönssona jest 48-letni Amerykanin Modano. Środkowy ataku rodem z Michigan spędził w NHL 22 sezony, z czego 16 w Dallas Stars, z którymi w 1999 roku zdobył Puchar Stanleya. Zaledwie jednego występu zabrakło mu do osiągniecia poziomu 1500 meczów fazy zasadniczej. W 1996 triumfował z ekipą USA w Pucharze Świata, a sześć lat później na jego szyi zawisł srebrny medal olimpijski. Dwukrotnie uczestniczył w Meczu Gwiazd NHL. Karierę zakończył w 2011, a dwa lata później został przyjęty w poczet Amerykańskiej Galerii Sław. W 2015 znalazł się w Galerii Sław NHL.

Jednym z dwóch przedstawicieli słowackiego hokeja wśród nagrodzonych w tym roku będzie Pálffy. 46-letni prawoskrzydłowy rodem ze Skalicy wywalczył z kadrą narodową w 2002 złoty medal mistrzostw świata. Rok później wrócił z brązowym krążkiem i tytułem najskuteczniejszego. To nie pierwsze wyróżnienie tego rodzaju w jego karierze. W 1994 był najskuteczniejszym hokeistą igrzysk olimpijskich. Pálffy zdobył również brązowy medal czempionatu juniorskiego. W NHL zadebiutował w rozgrywkach sezonu 1993/94. Występy za Oceanem zakończył w edycji 2005/06. Cztery razy z rzędu uczestniczył w Meczu Gwiazd tej ligi. Po powrocie do kraju pięciokrotnie wybierano go do Drużyny Gwiazd rodzimej ekstraklasy, a cztery razy zostawał jej najskuteczniejszym zawodnikiem. W sezonie 2008/09 skończył rozgrywki z tytułem króla strzelców.

44-letni Šatan to kolejny Słowak wśród nominowanych. W 2009 wywalczył z Pittsburgh Penguins Puchar Stanleya. W NHL pojawił się w sezonie 1995/96. Rozegrał w niej 1050 spotkań, zdobywając 735 punktów. Ma na swoim koncie medale wszystkich kruszców z mistrzostw świata, w tym dwa srebrne. Był królem strzelców igrzysk olimpijskich w 1994 oraz mistrzostw świata w 2000 roku. W sezonie 1999/00 wystąpił w Meczu Gwiazd NHL, a ponadto zdobył Złoty Krążek dla najlepszego hokeisty roku na Słowacji. Sukces ten powtórzył w kolejnej edycji oraz w 2004. Šatan wybierany był do Drużyny Gwiazd mistrzostw świata w 2000 i 2002 roku, będąc jednocześnie najskuteczniejszym zawodnikiem tych imprez. Dodatkowo w 2002 uznano go najbardziej wartościowym hokeistą czempionatu. Karierę kończył w lidze KHL. Rozegrał tam trzy sezony w barwach Slovana Bratysława. W ostatnim roku wystąpił w Meczu Gwiazd KHL. Od 2016 pełni funkcję dyrektora generalnego słowackiej kadry narodowej.

Przedstawicielką kobiecego hokeja wśród tegorocznych laureatów jest 40-letnia Kanadyjka Wickenheiser. Na jej koncie jest 7 tytułów mistrzyni świata i 4 złote medale olimpijskie. W cieniu tych sukcesów jest również 6 srebrnych krążków czempionatu globu oraz jeden z igrzysk olimpijskich. Siedmiokrotnie wybierana była do Drużyny Gwiazd mistrzostw świata i dwukrotnie podczas olimpiad. W turniejach mistrzostw świata dwa razy uznawana była najlepszą napastniczką imprezy, raz okazała się najskuteczniejsza, a także zdobyła tytuł królowej strzelczyń i przyznano jej tytuł najbardziej wartościowej zawodniczki czempionatu. Wickenheiser to dwukrotna najlepsza napastniczka turniejów olimpijskich. Tyle samo razy okazywała się najskuteczniejsza w nich i uznawano ją najbardziej wartościową hokeistką igrzysk. Ma na koncie również tytuł królowej strzelczyń olimpiady.

Nagrodę Richarda „Bibi” Torrianiego przyznawaną w uznaniu zasług przedstawicielom nacji nie należących do ścisłej światowej czołówki otrzyma bułgarski bramkarz Michajłow. Wystąpił w 28 startach swojej narodowej kadry na mistrzostwach świata spośród 52, które łącznie zaliczyła od 1963 roku. Karierę rozpoczynał wraz ze swoim bratem bliźniakiem Borysem na otwartym lodowisku Drużba w Sofii. W kadrze po raz pierwszy pojawił się w 1981 W Mistrzostwach Europy Juniorów Grupy B. Cztery lata później zadebiutował w kadrze seniorskiej. Występy na mistrzostwach świata w hokeju na lodzie zakończył w wieku 49 lat w turnieju dywizji III w 2014. Po raz ostatni w barwach Bułgarii pojawił się dwa lata później w czempionacie hokeja na rolkach.

Johansson otrzyma pośmiertnie Nagrodę Paula Loicqa za wybitny wkład w rozwój hokeja. Amerykanin był draftowany w 1982 roku przez Hartford Whalers. Nigdy nie wystąpił na taflach NHL, natomiast rozegrał 374 gier w lidze IHL. W 1991 został nagrodzony tytułem Ironmana w IHL. Dwukrotnie reprezentował USA na igrzyskach olimpijskich i raz w mistrzostwach świata. Po zakończeniu kariery pracował dla amerykańskiej federacji hokejowej. W charakterze dyrektora reprezentacji USA świętował 8 medali mistrzostw świata juniorów, w tym 4 złote oraz 4 brązowe. Z seniorską kadrą „Jankesów” trzy razy zajmował 3. miejsce w czempionatach globu. Zmarł 21 stycznia ubiegłego roku.