Matthias Plachta: Kiedy trybuny odśpiewały hymn Polski, to nogi zadrżały

Gdyby nie syn Jacka Płachty, byłego reprezentanta Polski i selekcjonera naszej kadry narodowej, to… niedzielny mecz GKS-u Tychy z Adlerem Mannheim w Hokejowej Lidze Mistrzów nie zakończyłby się w dogrywce tak szybko. To właśnie srebrny medalista z Pjongczang, pokazując pełnię swoich bardzo wysokich umiejętności technicznych, zapewnił mistrzom Niemiec wygraną.

HOKEJ.NET: Zwycięstwo nad GKS-em Tych dopiero po dogrywce to chyba niespodziewane dla was rozstrzygnięcie. Czy tak?

Nie zaskoczył mnie ten wynik. Spodziewaliśmy się trudnego meczu i taki on był w rzeczywistości. Obie drużyny zagrały twardo i prezentowały ten sam poziom. Na końcu to do nas uśmiechnęło się szczęście, dlatego wygraliśmy.

Przyszedłeś do klubu z Mannheim ze Schwenninger ERC w wieku 15 lat, no i zostałeś już na dobre, robiąc sobie tylko sezon przerwy na grę w AHL. Rzadko zdarza się, aby zawodnik tak długo zakotwiczył w jednym klubie. Skoro tak bardzo jesteś związany z tym zespołem, to chyba Adler nie jest dla ciebie takim zwykłym przystankiem w karierze?

To faktycznie szczególne miejsce dla mnie, w końcu to nie gdzie indziej jak właśnie tutaj spędziłem całą karierę poza jednym jedynym sezonem. Śmiało mogę zatem powiedzieć, że to po prostu mój dom.

Ostatni sezon był bardzo udany dla Adlera. Po czterech lat znów zdobyliście tytuł najlepszej drużyny w Niemczech. Czy było coś szczególnego w tej kampanii, co na długo zapadnie ci w pamięci?

Wreszcie udało nam się złamać monopol Red Bulla Monachium na wygrywanie rozgrywek ligowych. Ciężko na to pracowaliśmy, eliminując nasze słabe strony oraz błędy, które nam się przydarzały. Jesteśmy dobrymi zawodnikami, znaliśmy swoją wartość, ale jednak coś przez te ostatnie lata nas hamowało. W ostatniej kampanii to jednak my okazaliśmy się nieco bardziej skoncentrowani i wreszcie wywalczyliśmy mistrzowski tytuł.

 

Myślę jednak, że w hierarchii ważności tytuły mistrzowskie z 2015 i 2019 roku muszą ustąpić innemu sukcesowi, który miał miejsce w ubiegłym roku w Korei Południowej. Chodzi mi oczywiście o srebrny medal olimpijski. Czy tak?

To faktycznie największe osiągniecie w mojej karierze. Wspomnienia tego sukcesu są wciąż żywe. To było jak piękny sen. Myślę, że udało nam się sprawić tę niespodziankę, ponieważ była między nami niesamowita chemia, która napędzała cały zespół. Co prawda przegraliśmy finał, ale to ani trochę nie umniejsza magii całej tej sytuacji. Wspaniałe przeżycie i mnóstwo dobrej zabawy.

 

Czy przed spotkaniem z GKS-em konsultowałeś się z tatą?

Oczywiście, że rozmawialiśmy. Omówiliśmy wszystkie możliwe tematy, od samego miasta poprzez restauracje, na hokeju kończąc. Podzielił się całą swoją wiedzą. Mogę powiedzieć, że dobrze mnie przygotował. Dzięki niemu wiedziałem jak grać, a także gdzie coś zjeść i posiedzieć. Moi rodzice wychowywali się przecież niedaleko Tychów, w Katowicach. Fajnie, że znów mogłem przyjechać do Polski.

Czy spotkania z takimi rywalami jak GKS Tychy, czyli z zespołami, które nie są uznanymi markami na kontynencie powodują, że ciężej jest się zmobilizować do pełnego wysiłku i zaangażowania?

Nie, nie mam z tym żadnego problemu. Jeżeli grasz w Lidze Mistrzów, to musisz być tak samo przygotowany na mecz w Wiedniu, jak i na pojedynek w Tychach. Udało nam się dobrze wystartować w tej edycji, zdobyliśmy kilka bramek w stolicy Austrii, co może wskazywać, że mecz był łatwy.

Masz 28 lat, jesteś aktualnym wicemistrzem olimpijskim, masz w dorobku dwa tytułu mistrzowskie w DEL, jesteś filarem Adlera Mannheim oraz reprezentacji Niemiec. Czy gracz twojego formatu myśli jeszcze o doskonaleniu swoich umiejętności?

Zawsze jest coś do poprawy. Cały czas trzeba pracować nad sobą. Nie ma na tej planecie zawodnika, który jest perfekcyjny i nie musi nic już robić.

Jakie dostrzegasz największe różnice pomiędzy hokejem w Niemczech i w Polsce? Sytuacja tej dyscypliny różni się od siebie w tych dwóch sąsiadujących ze sobą krajach. Co możesz powiedzieć na ten temat?

To jest trudne pytanie dla mnie, ponieważ nie za wiele wiem na temat aktualnej sytuacji w Polsce. Kiedy mój ojciec był selekcjonerem reprezentacji mówił mi, że w Niemczech mamy po prostu więcej dobrych zawodników. Ale muszę przyznać, że atmosfera jaka panowała dzisiaj była niesamowita. Kiedy trybuny odśpiewały hymn państwowy, to muszę przyznać, że nogi zadrżały. Czemu hokej w Niemczech jest w lepszej kondycji? Hmm, to naprawdę trudne, żeby odpowiedzieć na to pytanie. Być może jest po prostu bardziej popularnym sportem niż tutaj.

Rozmawiali: Dawid Antczak, Piotr Chłystek (Przegląd Sportowy)