Broniące lewe skrzydło – czeski wynalazek.
Jeden z Szanownych Czytelników naszego portalu poprosił nas, aby napisać parę słów o tzw. broniącym lewym skrzydle. Dziękujemy za inspirację i pozdrawiamy do Włocławka.
Przeważająca część taktycznych nowinek jest wymyślona przezKanadyjczyków. W latach dziewięćdziesiątych eksperci zza Atlantyku przypisalilegendarnemu trenerowi Scotty Bowmanowi, że jako pierwszy w historii zlecił lewoskrzydłowemunapastnikowi zadania obronne, które zwykle wykonuje środkowy. Niestety,pomylili się, gdyż ten manewr taktyczny około dwadzieścia pięć lat wcześniejwprowadził Vladimir Kostka, który wspólnie z Jaroslavem Pitnerem trenowałówczesną reprezentację Czechosłowacji.
Vladimír Kostka, źródło: cs.wikipedia.org
Vladimír Kostka był trenerem, który odnosił największe sukcesyw historii czeskiego hokeja. Za jego kadencji reprezentacja Czechosłowacjizdobyła mistrzostwo świata w roku 1972, srebro i brąz na igrzyskach w Grenoble1968 i Sapporo 1972. To właśnie Kostka był pierwszym trenerem, który zastosowałsystem z powracającym lewymskrzydłowym jako standard. W roku 1997 zostałprzyjęty do Hall of Fame międzynarodowej federacjiIIHF, do czeskiej galerii sław został przyjęty w roku 2008 przy jej założeniu.Jego dorobek naukowy to 33 podręczniki do nauki hokeja, 48 opublikowanych pracnaukowych oraz ponad 200 fachowych artykułów o hokeju. Książka jego autorstw „Moderníhokej” – Nowoczesny hokej była wydana w 6 krajach oprócz Czech. Vladimír Kostkaurodził się 20 sierpnia 1922 aumarł 18 września 2009.
Najlepszy europejski atak z 1947 r. Konopásek, Zábrodský i Ladislav Troják.Zdjęcie pochodzi z książki " Stanislav Konopásek – hráč, který přežil" wydanej przez ČTV - autorzy: David Lukšů i Aleš Palán.
Wydaje się jednak, że prekursorami broniącego skrzydła byłalegendarna trójka napastników LTC Praga i mistrzów świata z 1947 roku –Stanislav Konopásek, Vladimír Zábrodský i Ladislav Troják. Dwaj pierwsi bylibardzo szybcy i strzelali dużo bramek, natomiast trzeci najlepiej z nich wszystkichspełniał defensywne zadania (różnica polegała tylko na tym, że L.Troják byłprawoskrzydłowym napastnikiem). Po tragicznej śmierci L.Trojáka w katastrofielotniczej w 1948 roku zastąpił go Václav Rozinák, który był już typowym szybkimnapastnikiem słynącym z niesamowitej waleczności. W latach siedemdziesiątychnajlepszymi zawodnikami grającymi klasyczne broniące lewe skrzydło byli JiříHolík i Josef Augusta. Głównym celem omawianego manewru było odciągnięcie odobowiązków defensywnych wybitnych środkowych strzelców jak np.VáclavNedomanský, który dzięki temu mógł skupić się na zdobywaniu goli.
Jacek Radzieńciak
Komentarze