Aleksandr Aleksiejew - Białoruś - Obrońca. W roku 1993 trafił do Podhala Nowy Targ. Wcześniej reprezentował barwy zespołu Saławat Ufa. Zdaniem wielu fachowców był to najlepszy obcokrajowiec, jaki kiedykolwiek występował na polskich lodowiskach. Białorusin był prawdziwą ostają defensywy. Słynął nie tylko z doskonałego przeglądu sytuacji, bardzo dobrej jazdy na łyżwach czy potężnego strzału z linii niebieskiej, Sasza posiadał również niesamowity ciąg na bramkę i instynkt strzelecki, co niejednokrotnie udowadniał zawstydzając napastników. Podczas pierwszego sezonu w Polsce zdecydowanie wygrał klasyfikację najskuteczniejszych defensorów. W sezonie 1995/1996 mimo występów w CSKA Moskwa, wspomógł nowotarski zespół w decydujących meczach play - off. Podobna sytuacja miała miejsce rok póĽniej, kiedy to nie zważywszy na trudny sezon w szwedzkiej Kirunie, Aleksiejew dołączył do Podhala w finałowych meczach z Unia Oświęcim. To był powrót w wielkim stylu, w decydującym o mistrzostwie spotkaniu Białorusin zdobył jedyną bramkę i dzięki niemu Szarotki mogły świętować kolejny tytuł mistrzowski. Łączny bilans Aleksiejew w barwach Podhala to 41 meczy i 18 bramek. Aleksiejew to także wielokrotny reprezentant Białorusi, z którą wystąpił m.in. na Olimpiadzie w Nagano a także w Mistrzostwach Świata gr. C i gr. B.
Zawstydzał napastników Aleksandr Aleksiejew był obrońcą, ale w wielu przypadkach swoimi snajperskimi umiejętnościami zawstydzał wielu polskich napastników. W pierwszym roku swoich występów w lidze polskiej, wygrał zdecydowanie klasyfikację najskuteczniejszych defensorów. Doskonały w destrukcji i rozpoczynaniu ofensywnych akcji. W Podhalu grał trzy sezony, ale nie zawsze pełne. W sezonie 1995/96 występował w CSKA Moskwa, ale na finałowe spotkania polskiej ligi przyjechał wspomóc Podhale w batalii z Unią Oświęcim. Sezon 1996/97 spędził w szwedzkiej Kirunie, ale ponownie na decydujące walki finałowe z Unią zawitał do Nowego Targu.
Za pierwszym razem "Sasza" w ostatnim meczu z rodakami
Adriejem Gusowem i
Andriejem Prima tak "zakręcili" oświęcimską defensywą, że wpakował krążek do pustej bramki. Była to zasłużona nagroda., gdyż
Aleksiejew był najlepszym zawodnikiem meczu. On też brał udział w rozstrzygającej akcji "Szarotek" w decydującym meczu w Oświęcimiu w 1996/97. Była 45 minuta i 14 sekunda. W tercji nowotarżan
Mirek Tomasik zgubił krążek,
Marek Koszowski bilardowym podaniem o bandę posłał w bój szybkiego jak strzała
Darka Łyszczarczyka. Ten popędził lewym skrzydłem w kierunku bramki Unii, uderzył mocno,
Szabanow odbił krążek przed siebie, lecz wobec dobitki nadjeżdżającego
Aleksiejewa był bezradny. Była to jedyna bramka meczu, dająca kolejny tytuł. Tym razem jednak rodził on się w wielkich bólach.
"Sasza" pierwsze hokejowe kroki stawiał w Saławacie Ufa. W 1985 roku odnosi pierwszy sukces, z tą drużyną zdobywa juniorskie mistrzostwo ZSRR. Jeszcze w tym samym roku wylądował w II-ligowej Awangardzie Ufa. Po roku przenosi się do SKA Swierdłowsk, później broni barw Niemana Grodno, aż wreszcie w sezonie 1989/90 debiutuje w "wyższej" lidze grając w Dynamo Mińsk. W sezonie 1992/93 gra w Niemczech w drużynie EC Wilhelmshaven-Stickhausen. W kolejnych dwóch sezonach reprezentował barwy nowotarskiego Podhala. Potem grał w Hampton (ECHL), rosyjskiej lidze (Witiaz Podolsk, Dynamo Jeketerinburg), Danii ( Rungsted IK, Rrdovre IK) i wrócił na Białoruś (HK Gomel, HC Mińsk). Grają w Danii w sezonie 1997/98 znalazł się w zespole All Stars ligi. Na swiom koncie ma też tytuł najlepszego obroncy East European League (2003/04). Reprezentant Białorusi. Uczestnik IO w Nagano (98) i mistrzostw świata ( 1995, 1996, 97, 2002, 03, 04). 4-krotny mistrz Polski ( 94, 95, 96 i 97), 5 - krotny Białorusi. W lidze WPN ( dawnej "wyższej" radzieckiej) rozegrał 68 spotkań, w których 9 razy pokonywał bramkarzy rywali.
Autor: Stefan Leśniowski
