nauczyciel wf, hokeista z drugiego pokolenia "nowotarskiej wylęgarni talentów", reprezentacyjny obrońca, trzykrotny olimpijczyk (1984, 1988, 1992).
Urodzony 15 lutego 1961 w Nowym Targu, syn Józefa i Janiny Pajerskiej, absolwent miejscowego Technikum Mechanicznego (1980) i krakowskiej AWF (1987), gdzie otrzymał tytuł magistra wf. Hokeista (185 cm, 85 kg), obrońca miejscowego Podhala (1980-1990) oraz klubów francuskich: HC Bordeaux (1991-1992) i HC Cherbourg (1993-2000). Z nowotarskim Podhalem zdobył: tytuł mistrza (1987) i 5 tytułów wicemistrza Polski (1980-1982, 1986, 1990) rozgrywając w naszej lidze w ciągu 11 sezonów - 340 spotkań (strzelił w nich 49 goli). 121-krotny reprezentant Polski (1982-1992), zdobywca 8 goli (pod względem liczby spotkań wśród obrońców w drużynie narodowej wyprzedzili go jedynie: Henryk Gruth z którym najczęściej tworzył reprezentacyjną parę, Jerzy Potz, Robert Góralczyk i Stanisław Fryźlewicz). Trzykrotny olimpijczyk i uczestnik 7 turniejów o MŚ: 1983 Tokio - 10 m. (gr. B-2), 1985 Fryburg - 9 m. (gr. B-1), 1986 Moskwa - 8 m. , 1987 Canazei - 9 m. (gr. B-1), 1989 Sztokholm - 8 m. , 1990 Lyon, Megeve - 14 m. (gr. B-6), 1991 Ljubljana - 12 m. (gr. B-4). Po zakończeniu kariery sportowej - nauczyciel wf w Nowym Targu. Odznaczony m. in. brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Żonaty (od 1984, Katarzyna Batkiewicz), ma dwoje dzieci: Mateusza (1984) i Weronikę (1987).
