Do polskiej ekstraligi trafia wielu zawodników ze Szwecji i Finlandii. Wielu kibiców zadaje sobie pytanie, czemu większość z nich podpisuje umowy dopiero na przełomie lipca i sierpnia. Ma to związek z kompleksowymi rozwiązaniami pomocowymi dla graczy, z których można swobodnie korzystać.
Wielu z naszych czytelników z pewnością zastanawiało się, co dzieje się z hokeistami, którzy nie posiadają ważnego kontraktu? Czy pozostają sami sobie? Nie wszędzie. W krajach takich jak Szwecja, Finlandia czy Niemcy działają dobrze zorganizowane systemy wsparcia finansowego i zawodowego.
Najbardziej korzystne rozwiązanie wprowadzili Szwedzi. Hokeiści z tego kraju mogą liczyć na jedno z najbardziej kompleksowych wsparć w Europie. Po zakończeniu lub rozwiązaniu kontraktu zawodnik rejestruje się jako bezrobotny i uzyskuje prawo do zasiłku, który nazywa się A-kassa. Wynosi on do 33 000 koron szwedzkich miesięcznie, czyli około 3000 euro lub 12 540 złotych. Sportowiec z takiego wsparcia może korzystać przez maksymalnie rok.
Dodatkowo, poprzez związek zawodowy SICO, zawodnicy mają dostęp do ubezpieczenia dochodowego (generuje kolejne kilkaset euro), a także wsparcia psychologicznego i programów przekwalifikowujących. W najtrudniejszych momentach nie są pozostawieni sami sobie.
W Finlandii zasiłek dla bezrobotnych hokeistów to najczęściej "earnings-related allowance", czyli świadczenie ściśle powiązane z poprzednimi zarobkami. Średnio wynosi ono około 80 euro dziennie, co może przełożyć się na 1 760 – 2 240 euro miesięcznie. Aby je otrzymać, sportowiec musi wcześniej odprowadzać składki i być członkiem funduszu dla bezrobotnych. Ci, którzy do nich nie należą otrzymują 700 euro. Oczywiście w Finlandii działają także związki zawodowe (SJRY), oferujące pomoc w adaptacji po zakończeniu kariery.
Podobne rozwiązanie funkcjonuje też w Niemczech. Sportowiec może korzystać z Arbeitslosengeld I, czyli odpowiednika polskiego zasiłku dla bezrobotnych. Wynosi on ok. 60 – 67% netto dotychczasowego wynagrodzenia, sięgając nierzadko 2 000 – 2 400 euro miesięcznie. Po wyczerpaniu tego świadczenia można ubiegać się o tzw. Bürgergeld, czyli pomoc socjalną (ok. 563 euro + pokrycie kosztów mieszkania. Na takie rozwiązania decydują się gracze z niższych lig.
Swoje rozwiązania w tej kwestii mają również Francuzi. Co ciekawe obowiązują one nie tylko sportowców, ale również aktorów i muzyków.
Hokeista może liczyć na świadczenie około 1 330 – 1 370 euro miesięcznie, pod warunkiem że udokumentuje minimum 507 godzin pracy w roku.
Podobne rozwiązania funkcjonują też w Szwajcarii i Norwegii. Tu jednak ważne jest odprowadzenie składek.
Takich systemów państwowego wsparcia nie ma za oceanem. Oczywiście hokeiści z NHL mogą liczyć na pomoc związków zawodowych, takich jak NHLPA. Ten związek ten prowadzi programy edukacyjne, mentoringowe, stypendia oraz wydziela też wsparcie kryzysowe. Wszystko to w ramach "Core Development Program".
Czytaj także:
