„Hokejowe legendy” (3). Waltteri Immonen

Trzykrotny zdobywca trofeum Mattiego Keinonena, okrzyknięty najlepszym obrońcą fińskiej ekstraligi lat 90. Kibice zwykli nazywać go „uskollinen” co oznacza „lojalny”. Kim był Waltteri Immonen?

 

Immonen urodził się 3 kwietnia 1967 roku w Helsinkach i pomimo tego, iż wielu jego rówieśników uprawiało sporty zimowe, Waltteri wcale nie był tym zainteresowany. Pierwszą styczność z hokejem miał dopiero w wieku dziewięciu lat. Przez jego niski wzrost i słabe warunki fizyczne nikt nie wróżył mu świetlanej przyszłości w tej dyscyplinie.

Zauważony przez skautów fińskiego Jokeritu został w 1981 roku, gdy jego szkoła brała udział w cyklu turniejów hokejowych. Na początku był desygnowany do gry jako lewoskrzydłowy z uwagi na szybkość, ale w późniejszych latach został przesunięty do formacji defensywnej. 

W wieku 20 lat, gdy występował jeszcze w młodzieżowej drużynie Jokeritu, wyróżniał się na tyle, by tuż po wygranej w lidze juniorów zostać dołączonym do głównego składu, którego nie opuścił już do końca kariery.

Waltteri na krótko po rozpoczęciu seniorskiej kariery został kapitanem, co czyniło go najmłodszym kapitanem spośród wszystkich europejskich klubów.

W 1992 roku usłyszał o nim świat, gdy po wygranym mistrzostwie wybrany został najbardziej wartościowym graczem ligi, najlepszym obrońca, oraz najskuteczniejszym zawodnikiem w klasyfikacji plus/minus.

Pomimo sporego zainteresowania jego osoba w hokejowym świecie, Immonen postanowił pozostać wierny i pozostać w klubie, w którym się wychował, dzięki czemu zdobył szacunek wielu fanów hokeja w Finlandii.

Waltteri dołaczył do Jokeritu, gdy ten był na drugim szczeblu rozgrywkowym, a już kilka lat później – w głównej mierze dzięki niemu – helsiński klub zdominował ligę, zdobywając aż 4 tytuły mistrzowskie w ciągu zaledwie sześciu sezonów.

Narastającą liczba kontuzji, z jaką musiał mierzyć się nasz bohater, spowodowała, iż w wieku zaledwie 32 lat musiał podjąć decyzje o zawieszeniu łyżew na kołek. Klubu nie opuścił, gdyż niedługo później zaproponowano mu posadę asystenta trenera. Waltteri przyjął propozycję bez zastanowienia.

W 1999 zarząd Jokeritu postanowił zastrzec numer „24.”, w podzięce za wieloletnie zasługi oraz bycie lojalnym dla kibiców oraz klubu. 

Warto też wspomnieć, że od 14 lat pracuje jako trener w Szwajcarii. Obecnie jest asystentem Christiana Wohlwenda, czyli pierwszego szkoleniowca HC Davos.

 

Osiągnięcia:

• Trzykrotny zdobywca trofeum Mattiego Keionena
• Dwukrotny zdobywca trofeum dla największego „dżentelmena ligi”
• Zdobywca złotego medalu pucharu europy
• Czterokrotny zwycięzca fińskiej SM-Ligii
• Drugie miejsce pod względem ilości zdobytych punktów przez obrońców w historii Jokeritu