„Hokejowe legendy” (5). Tuukka Rask

Przez wielu uważany za najlepszego bramkarza w historii Bostonu. Zdobywca Pucharu Stanleya oraz prestiżowego trofeum Veziny. Jego styl bronienia był tak unikalny, ze kenijscy naukowcy postanowili nazwać specjalny gatunek os jego imieniem. Zapraszam na historię kariery Tuukki Raska.

Tuukka Mikael Rask urodził się 10 marca 1987 roku w Savonlinnie, mieście położonym w północno-wschodniej Finlandii.

Swoją przygodę z jazdą na łyżwach zaczynał już w wieku czterech lat. Jego ojciec Jari widział w nim niebagatelny potencjał, a później, gdy jego syn był już stałym bywalcem między słupkami w miejscowej drużynie SaPko, mówił wielokrotnie, że od samego początku wierzył, iż Tuukka jest w stanie zostać gwiazdą światowego formatu, gdyż po lodzie porusza się lepiej niż po asfalcie.

W 1998 został zapisany do miejscowej półprofesjonalnej szkółki hokeja, skąd już po roku został przeniesiony do w pełni profesjonalnej juniorskiej drużyny SaPKo, w której to pierwotnie szlifował swoje bramkarskie umiejętności.

Po świetnym debiutanckim sezonie w lidze U16, Rask szybko został zauważony przez skautów innej fińskiej ekipy Ilves. Ówczesny trener ekipy z Tampere Curt Lindstrom wielokrotnie chwalił pewność siebie młodziutkiego bramkarza. Dodajmy, że podczas debiutanckiego sezonu w Ilves Rask miał zaledwie 17 lat!

Świetne występy w lidze, jak i na mistrzostwach świata juniorów sprawiły, iż Tuukka wybrany został w pierwszej rundzie draftu w 2005 roku z numerem 21 przez Toronto Maple Leafs, gdzie de facto nie zagrał żadnego meczu.

24 czerwca 2006 roku w wyniku wymiany na linii Toronto-Boston Tuukka trafił do złoto-bialych w zamian za Andrew Raycrofta, jak się później okazało; była to jedna z najgorszych wymian ekipy z Kanady w pierwszej dekadzie XXI wieku.

Początki amerykańskiej przygody spędził broniąc dostępu do bramki w farmerskim klubie Providence Bruins, aczkolwiek na debiut w najlepszej lidze świata nie musiał długo czekać, gdyż po świetnym początku sezonu w AHL, Tuukka swoją pierwszą szansę dostał już 20 listopada 2007 roku, gdzie podczas meczu odbywającego się w Toronto bronił jak natchniony, znacznie przyczyniając się do zwycięstwa Bostonu. Była to bardzo ważna noc w jego życiu, chociaż najlepsze dopiero miały nadejść.

Z pewnością sezonem przełomowym w jego karierze był sezon 2009-10, kiedy to został najskuteczniejszym bramkarzem w lidze z procentem skutecznością obron na poziomie 93,1 procent. Już wtedy wiadomo było, iż kibice „Niedźwiadków” będą mieli elitarnego bramkarza na długie lata.

 

Zaledwie cztery lata po swoim debiucie Tuukka został drugim w historii fińskim bramkarzem, któremu udało się zdobyć Puchar Stanleya. Pierwszym był Antti Niemi.

W czasie lockoutu Tuukka występował w czeskiej ekstralidze, przywdziewając barwy HC Skoda Pilzno, ale już wtedy krążyły pogłoski, że gdy tylko liga wróci do normalności, nasz bohater zostanie „franczyzowym bramkarzem” i tak też się stało. Na krótko przed sezonem 2013-2014 Peter Chiarelli ówczesny dyrektor generalny Bostonu na specjalnie zwołanej konferencji prasowej ogłosił, iż Rask podpisał 8-letni kontrakt opiewający na 56 milionów dolarów, był on w tamtym czasie najlepiej opłacanym bramkarzem.

Pomimo fantastycznego sezonu zasadniczego zakończonego zdobyciem Presidents Trophy, Boston w play-offach zawiódł, odpadając już w półfinale konferencji, jednak i to nie przeszkodziło Tuuce w zdobyciu najważniejszego i najbardziej legendarnego trofeum bramkarskiego, mianowicie trofeum George’a Veziny.

Niestety po sezonie 2014-15, Rask zaczął miewać problemy z pachwiną, która – jak później mówił – operowana była czterokrotnie. Jak już niestety wiemy, to ona była bezpośrednią przyczyną, przez która przedwcześnie zakończył karierę.

W ostatnich latach gry pomimo nawracających problemów zdrowotnych popularny „Tuuu” nadal imponował w bramce, w wyniku czego dwukrotnie został wybrany do Drużyny Gwiazd NHL, a raz zdobył Trofeum Williama M. Jenningsa (nagroda przyznawana bramkarzowi, który stracił najmniej bramek w sezonie).

6 stycznia 2022 roku Rask po rehabilitacji stwierdził, iż jest gotowy do powrotu, ale niestety po rozegraniu zaledwie czterech gier 9 lutego 2022 roku ogłosił swoją rezygnacje z profesjonalnej kariery sportowej, gdyż wcześniej wspomniana pachwina uniemożliwiała mu występy na najwyższym poziomie.

Niewątpliwie w przyszłości zostanie włączony do Hokejowej Galerii Sławy i pomimo, że bostońska organizacja nigdy nie zastrzegła numeru bramkarza, to może Tuukka dostąpi tego zaszczytu jako pierwszy? Tego życzy mu cały hokejowy świat.

Osiągniecia i rekordy

• Zdobywca trofeum George’a Veziny
• Zdobywca trofeum Williama Jenningsa
• Zdobywca Pucharu Stanleya 
• Dwukrotnie wybrany najlepszym fińskim hokeistą w roku kalendarzowym
• Zdobywca największej ilości zwycięstw w historii organizacji Boston Bruins (308)
• Najwięcej rozegranych gier (jako bramkarz) w historii Boston Bruins (564)
• Zdobywca trofeum Elizabet Dufrenese
• Zdobywca trofeum Johna P. Bucyka
• Brązowy medalista olimpijski z Soczi (2014)
• W 2015 roku na jego cześć nazwano gatunek os występujący w Kenii. Nadano mu nazwę Tuukkaraski, gdyz jego poza w bramce znacząco przypominala owe osy podczas lotu.