Moja szóstka sezonu... Krzysztof Zapała

Choć sezon 2021/2022 zakończył się w kwietniu, to postanowiliśmy go jeszcze raz gruntownie podsumować. Wsłuchaliśmy się w opinie ekspertów, którzy specjalnie dla naszych czytelników wybrali najlepszą szóstkę minionego sezonu. Na których zawodników postawił Krzysztof Zapała?

 

Każdy z hokejowych autorytetów miał za zadanie wskazać najlepszego bramkarza, dwóch obrońców: ofensywnie usposobionego i wpisującego się w charakterystykę „stay-at-home”, a także ułożyć optymalną jego zdaniem linię ataku.

Krzysztof Zapała, który w reprezentacji Polski 135 oficjalnych spotkań, oparł swoją drużynę na zawodnikach GKS-u Katowice. 

Bramkarz:

John Murray (GKS Katowice)
– Zdecydowanie najlepszy bramkarz grający na co dzień w Polskiej Hokej Lidze. To „Jasiek Murarz” był jednym z głównych graczy, który poprowadzili GieKSę do mistrzostwa Polski. Ze znakomitej strony zaprezentował się też w turnieju Mistrzostw Świata Dywizji IB, które były rozgrywane w Tychach. Gdyby nie jego wyczyny, to szanse naszej reprezentacji na zwycięstwo z Ukrainą znacznie by zmalały prawie do zera.

Absolutny „top”, jeśli chodzi o timing, świadomość sytuacyjną oraz umiejętność czytania momentów ważnych i ważniejszych.

Obrońcy ofensywny i defensywny:

Siarhiej Bahalejsza (JKH GKS Jastrzębie)
– Jeśli chodzi o ofensywnie usposobionego defensora, to wskazałbym właśnie jego. Dlaczego? Bo był podporą jastrzębskiego klubu. Zanotował solidną zdobycz punktową (43 mecze, 8 goli, 23 asysty), potrafił soczyście uderzyć i podłączyć się do akcji ofensywnej. Imponował umiejętnością prowadzenia krążka i tak zwanym ciągiem na bramkę.

Patryk Wajda (GKS Katowice)
– W zasadzie jego opis można śmiało skopiować z zeszłego roku, bo atuty „Wajdzika” się nie zmieniają. Są nimi charakter, walka, blokowanie strzałów, atletyczność i dobra wydolność. W tym roku swoją postawą pomógł swojemu klubowi sięgnąć po tytuł mistrzowski. Jego walory zostały przypieczętowane złotym medalem.

Jeśli mógłbym kogoś jeszcze wyróżnić, to w charakterystykę defensywnego obrońcy dobrze wpisuje się też Robert Mrugała. To jeden z najtwardszych defensorów w PHL, bardzo silny i potrafiący wchodzić z napastnikiem rywali w tak zwaną małą wojnę. Przeciwko niemu nie gra się lekko i przyjemnie.

Środkowy:

Grzegorz Pasiut (GKS Katowice)
– Grzesiek udowodnił nam wszystkim, że jest najlepszym polskim zawodnikiem i zarazem środkowym. Moim zdaniem w tym sezonie wyprzedził tę ligę o dwa poziomy. Mimo bardzo dużej liczby obcokrajowców i napływu młodych zawodników, Grzesiek pokazał, że jest absolutnym liderem. Jazda na łyżwach, technika kija, strzał (ten szybki techniczny, i ten silny) – jego wypracowane atuty można wymieniać długo, a mi jednak i tak najbardziej imponuje spokój, rozwaga w podejmowaniu decyzji, opanowanie, umiejętność czytania gry. Wygląda to jak w szachach, na długo do przodu, a nie tylko do momentu oddania krążka. Hokejowe IQ to zdecydowanie top światowy.

Skrzydłowi:

Krystian Dziubiński (Re-Plast Unia Oświęcim)
– Umiejętności i atuty Krystiana znamy wszyscy. Są nimi instynkt snajpera, nieustępliwość absolutnie na każdym centymetrze lodowiska, niekonwencjonalne rozwiązania, duch walczaka i lidera. W tym sezonie najbardziej zaimponował mi tym, że bezdyskusyjnie udźwignął podwójną rolę. Kapitana Unii i reprezentacji Polski; motywatora i starszego kolegi z zespołu. „Dziubek” to człowiek od przewag, osłabień i wszystkich ważnych momentów. Te role spokojnie można rozdzielić na trzech lub czterech zawodników, a Krystian poradził sobie z nimi sam.

Patryk Wronka (GKS Katowice)
– Sezon 2021/2022 absolutnie należał do niego. Błyszczał na lodzie praktycznie w każdym momencie, kiedy na niego wchodził. „Wronczes” odzyskał radość z gry, jaką – tak niesamowicie utalentowany zawodnik – zawsze powinien mieć, bo tylko w taki sposób jest w stanie pokazać pełnię swoich możliwości, a tym samym cieszyć wszystkim swoim kunsztem.