Prawie piłkarz, kibic Arsenalu i kumpel Jessego Rohtli. Anthon Eriksson w „Rozmowie Tygodnia”

Do naszej cyklicznej rozmowy zaprosiliśmy szwedzkiego napastnika GKS-u Katowice, Anthona Erikssona. Hokeista opowiedział nam o tym, jak trafił do Katowic, nad czym musi pracować drużyna Jacka Płachty i co zdziwiło go w Polsce.

 

HOKEJ.NET: – Jak zaczęła się twoja przygoda z hokejem?

Anthon Eriksson: – Świetne pytanie, to było tak dawno temu. Zacząłem chyba w wieku sześciu lat. Mój tata był piłkarzem, a mnie zawsze wielką frajdę sprawiało uprawianie sportu. Grałem równocześnie w piłkę i hokej, a kiedy miałem ok. 13 lat, zrezygnowałem z hokeja. Chciałem postawić na piłkę nożną, ale po dwóch miesiącach tęsknota za lodem była tak duża, że ostatecznie wybrałem hokej i nie żałuję.

Śledziłem twoją aktywność w mediach społecznościowych. Wciąż jesteś dużym fanem piłki nożnej.

– Zgadza się. Kibicuję Arsenalowi i latem grywam w piłkę nożną. Tak się złożyło, że podczas ostatnich letnich przerw, w trakcie pandemii, kontrakty podpisywane były na 9 miesięcy, a latem nie miałem treningów z drużyną hokejową. W tym czasie trenowałem z piłkarzami, bo wciąż kocham ten sport i sprawia mi on wielką frajdę.

Znamy twoją pozycję na lodzie, a gdzie grywasz na boisku?

– Też jestem napastnikiem.

A w jakich okolicznościach trafiłeś do Katowic?

– Początkowo nie miałem konkretnych planów, gdzie będę grał w tym sezonie. Po zakończeniu rozgrywek w Szwecji wiedziałem jedynie, że chcę spróbować czegoś nowego. Miałem długi staż w klubie, do tego pandemia i mecze bez kibiców, a przecież to jeden z najważniejszych elementów hokeja. Poczułem się znudzony i pomyślałem, by rozpocząć coś nowego. Zacząłem rozglądać się za ofertami w Europie i tak spotkałem GKS. Mój dobry znajomy, Jesse Rohtla, z którym grałem w Asplöven, opowiedział mi o klubie, mieście i kibicach.

Właśnie miałem pytać, czy kontaktowałeś się z byłymi szwedzkimi zawodnikami PHL.

– Słyszałem, że wcześniej w GieKSie występował bramkarz Robin Rahm. Obecnie tylko dwóch Szwedów gra w Polsce: ja i Rollin Carlsson w Unii. Zdecydowanie więcej jest Finów. Nie znam Rahma i nie rozmawiałem z nim, ale pochodzę z pogranicza Szwecji i Finlandii, płynnie mówię po fińsku, stąd kontakt z Jessem.

Wspomniałeś o meczach bez kibiców. W Katowicach na bazę fanowską chyba nie możesz narzekać. Satelita może nie jest największym obiektem, ale atmosfera tam często robi wrażenie.

– Jest niewiarygodna. Katowicka arena jest chyba jedną z najmniejszych, w jakich występowałem, ale atmosfera jest wspaniała. Jestem zachwycony kibicami.

Wróćmy na moment do półfinału Pucharu Polski. Byliście faworytami tego meczu, jeśli nie całego turnieju. Długo rozpamiętywaliście tę porażkę?

– Byłem ogromnie rozczarowany i cała drużyna podobnie. Gramy dobry sezon, jego pierwsza połowa była fantastyczna. Bardzo chcieliśmy wygrać, ale taka jest specyfika sportu. To tylko jeden mecz, wszystko może się zdarzyć. Postanowiliśmy zapomnieć o tej wpadce tak szybko, jak to możliwe i skupić się na celu głównym, czyli wygraniu ligi. Tego właśnie wymaga profesjonalizm: wyciągnięcia wniosków po porażce i obraniu nowego celu.

GKS notuje świetny sezon. Przez tygodnie byliście dominującą siłą w lidze. Chciałbym zapytać jednak o elementy do poprawy, bo półfinał Pucharu Polski pokazał, że jest nad czym pracować. Gdzie widzisz słabości w waszej grze?

– Zgadzam się. Zacząłbym od gier w przewagach. Formacje specjalne rozstrzygają o losach meczów i bywają kluczowe w specyficznej fazie turnieju, jaką są play offy. Puchar odbywał się z końcem grudnia, a cały sezon to podróż, której destynacją są play offy. Jako zespół codziennie pracujemy nad tym, by na właściwy moment przyszła idealna dyspozycja.

W ostatnich dniach odwiedziła cię liczna grupa kibiców. Skąd się znacie i skąd wziął się pomysł na wycieczkę do Polski?

– Przyjechali na Sylwestra i początkowo planowali 4-dniowy pobyt, ale tak im się spodobało, że zostali na 10 dni. To przyjaciele z rodzinnego miasta. Większość z nich znam już jakieś 16 lat. Chcieli obejrzeć moje mecze na żywo, dopingowali GKS na lodowisku i to przeżyliśmy wspólnie fajny czas.

Rozumiem, że wrócą na play-offy?

– Już to zapowiedzieli. Planują urlopy, by przyjechać do Katowic.

Na koniec chciałem zapytać o to, co cię zaskoczyło w Polsce.

– Pierwsza rzecz, która przychodzi mi na myśl to fakt, że miasta są położone tak blisko siebie. Nie sądziłem wcześniej, że to możliwe. Sosnowiec jest tuż za rogiem. Większość z nich jest w zasięgu godziny drogi. Tego w Szwecji nie ma. Myślę, że dzięki temu lokalna rywalizacja jest tak zacięta.

Masz rację. Kibice różnych klubów pracują ze sobą itd.

– No właśnie. Taka liczba miast w sąsiedztwie to duża różnica. W Szwecji większe miasta są od siebie oddalone. Jest sporo różnic między polskim a szwedzkim hokejem. Polska liga jest o wiele lepsza niż oczekiwałem. Słyszałem, że ten postęp to kwestia ostatnich kilku sezonów. Na polskich taflach występuje wielu znakomitych graczy.

Rozmawiał: Dominik Kania