Wyposażenie hokeisty. Jaki sprzęt musi mieć hokeista?

 

1. STROJE GRACZY

Zawodnicy każdej z Drużyny powinni być ubrani w jednolite zatwierdzone stroje meczowe. Dotyczy to wzorów i kolorów kasków, koszulek, spodni ochronnych i getrów.

Wszystkie koszulki danej drużyny muszą mieć ten sam wzór, w tym logo z przodu, numery na rękawach i z tyłu oraz naszywkę/nadruk z nazwiskiem na plecach. Dominujący kolor stroju meczowego musi pokrywać około 80 % koszulki i getrów, z wyłączeniem nazwisk i numerów. Jeśli, w opinii sędziego głównego, barwy strojów meczowych rywalizujących drużyn są zbyt podobne i istnieje możliwość błędnej identyfikacji graczy, obowiązkiem drużyny gospodarzy jest zmiana swoich koszulek/strojów meczowych.

Zawodnicy danej drużyny muszą nosić takie same stroje meczowe i numery koszulek zarówno podczas rozgrzewki na lodzie, jak i podczas meczu. Przeróbki strojów w jakiegokolwiek sposób, tj. wstawki na rzepy, koszulki o zbyt dużym rozmiarze, przerobione kołnierzyki, itp. nie są dozwolone. Każdy gracz z pola lub bramkarz nie stosujący się do tego przpisu nie może brać udziału w grze - patrz Przepis 9.5. - Sprzęt Ochronny. 

Przerabianie strojów w jakiegokolwiek sposób tj. wstawki na rzepy, koszulki o zbyt dużym rozmiarze, przerobione kołnierzyki, itp. nie są dozwolone. Każdy gracz z pola lub bramkarz nie stosujący się do tego przepisu nie będzie mógł uczestniczyć w grze. Gracze nie mogą zmieniać lub zamieniać się numerami koszulek po rozpoczęciu gry. Muszą oni nosić ten sam numer przez cały czas trwania meczu oraz przez cały turniej. Jako wyjątek traktujemy sytuacje, gdy koszulka gracza zostanie poplamiona krwią lub zostanie mocno podarta podczas gry, może on zostać poproszony przez sędziego głównego o opuszczenie lodowiska i przebranie się w odpowiednią koszulkę z innym numerem bez nazwiska. 

Każda drużyna powinna posiadać różniające się  od siebie i kontrastujące ze sobą stroje meczowe na spotkania „domowe” i „wyjazdowe”, których żadna część nie może być wymienna, z wyjątkiem spodni. Wszelkie wątpliwości dotyczące stroje meczowego graczy (włączając w to bramkarza) powinny być zgłoszone przez sędziego głównego do właściwych władz.

Spodnie wszystkich Graczy muszą być noszone w jednakowy sposób. Muszą one być w jednym spójnym kolorze dookoła nogawki spodni i na całej jej długości. Nogawki spodni nie mogą być rozerwane, rozcięte lub podarte w obszarze ud, pachwin oraz na końcach nogawek..

Wzory typu graffiti, dzieła sztuki, rysunki lub slogany, które są obraźliwe lub obsceniczne i odnoszą się do kultury, rasy lub religii nie są dozwolone na żadnej części stroju meczowego.

� Więcej informacji znajdziesz w regulacjach sportowych IIHF

1. NUMUERY I NASZYWKI Z NAZWISKIEM

Każdy gracz wymieniony w składzie drużyny powinien nosić indywidualny numer o wysokości 25 - 30 cm (10 - 12 cali) z tyłu koszulki i 10 cm (4 cale) na obu rękawach. Numery są ograniczone do liczb całkowitych od 1 do 99. Numery na koszulkach takie jak 00, ˝ (ułamki), .05 (części dziesiętne), 101 (trzycyfrowe) nie są dozwolone. Nie jest dozwolone, aby dwóch (2) graczy w drużynie używało tego samego numeru w tym samym meczu.

Każdy gracz powinien nosić naszywkę/nadruk ze swoim nazwiskiem. Nazwisko musi być przedstawione dużymi drukowanymi literami o wysokości 10 cm (4 cale), z tyłu koszulki na wysokości ramion. Czcionką nadruku/naszywki musi być zatwierdzona przez IIHF przed meczem lub zawodami.  Gracz, którego włosy są wystarczająco długie, aby zasłonić nadruk/naszywkę z nazwiskiem lub numerem z tyłu koszulki, musi spiąć je w taki sposób aby nie zasłaniały nazwiska i/lub numeru lub schować włosy pod kask.

1. KOSZULKA GRACZA Z POLA

Gracze, którzy nie stosują się do tych zasad, nie mogą brać udziału w grze. Koszulka bramkarska - patrz Przepis 9.4.

Koszulki graczy nie mogą sięgać poza koniec spodenek, a rękawy nie mogą sięgać poza palce rękawic.

Koszulka dla graczy musi pozostać w stanie identycznym, jak wyprodukowana przez producenta. Nie mogą do niej zostać dodane żadne wstawki i/lub dodatki (Modyfikacje dokonane przez producenta również nie są dozwolone, z wyjątkiem wcześniejszej akceptacji przez IIHF).

Dominujący kolor stroju meczowego musi pokrywać około 80 % koszulki i getrów, z wyjątkiem nazwisk i numerów.

Koszulki muszą być noszone całkowicie na zewnątrz spodni ochronnych i przez cały czas muszą być odpowiednio do nich przymocowane za pomocą pasków do wiązania. Jeżeli którykolwiek z graczy danej drużyny nosi koszulkę w sposó nieprawidłowy, po wcześniejszym ostrzeżeniu nałożona zostanie kara mniejsza.

• PRZEPIS 63 – Opóźnianie gry

� Więcej informacji znajdziesz w regulacjach sportowych IIHF.

1. KOSZULKA BRAMKARZA

Bramkarze, którzy nie stosują się do niniejszych zasad, nie mogą brać udziału w grze. Koszulki nie mogą być nadmiernie duże. Do standardowej koszulki bramkarskiej, wyprodukowanej przez producenta, nie mogą być dodawane żadne wstawki ani dodatki. Modyfikacje dokonane przez producenta nie są dozwolone, chyba że zostaną wcześniej zatwierdzone przez IIHF.

Zabronione jest "wiązanie" koszulki na nadgarstkach, jeśli tworzy to napięcie w poprzek koszulki. Żadne inne wiązania dające efekt „napiętej taśmy” nie są dozwolone. Długość koszulki jest nielegalna, jeśli zakrywa ona jakikolwiek obszar pomiędzy nogami bramkarza.

� Więcej informacji znajdziesz w regulacjach sportowych IIHF.

1. SPRZĘT OCHRONNY

Sprzęt musi odpowiadać standardom bezpieczeństwa i być używany tylko do ochrony Graczy, a nie do wzmocnienia lub poprawy umiejętności gry lub do spowodowania obrażeń u przeciwnika.

Cały sprzęt ochronny, z wyjątkiem rękawic, kasku/maski bramkarza, ochraniaczy na zęby, ochraniaczy na szyję/gardło i ochraniaczy na nogi dla bramkarzy, musi być noszony pod strojem meczowym. Kompletny sprzęt ochronny musi być noszony podczas trwania meczu oraz podczas przedmeczowej rozgrzewki.

Jeżeli sędzia główny zauważy, że gracz ma na sobie, na przykład, ochraniacz łokcia, który nie jest zakryty przez koszulkę, powinien on poinstruować go, aby zakrył ochraniacz. Drugie naruszenie przepisów przez tego samego gracza spowoduje nałożenie kary mniejszej.

W każdym przypadku, gdy sędzia główny uzna, że gracz ma na sobie wyposażenie, które nie spełnia przepisów IIHF, powinien nakazać mu zmianę lub usunięcie tego wyposażenia. Upomniany gracz i jego drużyna zostaną ostrzeżeni przez sędziego, aby odpowiednio dopasowali sprzęt. Po ostrzeżeniu, wszyscy gracze z danej drużyny noszący taki sprzęt powinni zostać ukarani zgodnie z Przepisem 12 - Nielegalny Wyposażenie. 

Jeżeli gracz odmówi poprawy lub usunięcia nielegalnego sprzętu, zostanie nałożona na niego kara mniejsza za "opóźnienie gry" i jeżeli powróci na lód bez dokonania zmiany sprzętu lub jego poprawy, zostanie nałożona na niego „kara za niesportowe zachowanie”. Jeżeli taka sytuacja zdarzy się po raz trzeci, gracz otrzyma „Karę meczu za niesportowe zachowanie”

1. KASK 

Wszyscy zawodnicy powinni nosić kask, którego projekt, materiał i konstrukcja są zatwierdzone do gry w hokeja na lodzie.

Kask musi być noszony z zawsze prawidłowo zapiętym paskiem podbródkowym zarówno w trakcie trwania gry, rozgrzewki, na ławkach graczy oraz ławkach kar. Kask powinien być noszony i zapięty w taki sposób, aby nie mógł spaść. Jeśli kask spadnie samodzielnie (bez udziału innych graczy, np. w trakcie zderzenia), oznacza to, że nie został prawidłowo założony.

Zawodnik na lodzie, któremu podczas gry spadnie kask, musi natychmiast opuścić taflę lodowiska.

Zawodnik na lodzie, któremu podczas gry spadnie kask, nie może go odzyskać i założyć z powrotem na głowę - w tym celu musi udać się do swojej Ławki Graczy i opuścić taflę lodowiska.

Jeżeli zawodnik nie stosuje się do tej zasady, zostaje ukarany Karą Mniejszą bez ostrzeżenia. 

• PRZEPIS 12 – Nielegalne wyposażenie

Gracz, który w trakcie gry stracił swój kask i wrócił na ławkę graczy, może wrócić na lód podczas gry tylko w kasku z prawidłowo zapiętym paskiem podbródkowym.

Żaden z graczy nie może bez kasku opuścić ławki kar podczas trwającej akcji meczowej. Jeśli to zrobi, gra powinna zostać zatrzymana w momencie, gdy jego drużyna przejmie kontrolę nad krążkiem, a na winnego gracza sedzia nałoży karę mniejszą. 

Jeśli pasek podbródka gracza zostanie odpięty podczas gry, ale kask pozostanie na głowie, może on kontynuować grę do następnego zatrzymania gry lub do momentu opuszczenia lodowiska. 

Gracz, który celowo zdejmuje kask przeciwnika podczas gry, powinien zostać ukarany Karą Mniejszą za "ostrość".

• PRZEPIS 51 – Ostrość

Jeżeli bramkarz zostaje trafiony w maskę/kask mocno wystrzelonym krążkiem i w opini sędziego głównego bramkarz jest lub może być oszołomiony, sędzia główny może zatrzymać grę ze względów bezpieczeństwa, jeśli nie ma bezpośredniej szansy na zdobycie bramki przez drużynę atakującą..

Jeżeli bramkarz straci swoją maskę/kask, a jego drużyna ma kontrolę nad krążkiem, gra powinna zostać natychmiast zatrzymana, aby dać bramkarzowi możliwość odzyskania maski/kasku.

W sytuacji gdy drużyna przeciwna posiada kontrolę nad krążkiem, gra może zostać zatrzymana tylko wtedy, gdy nie ma bezpośredniej okazji do zdobycia gola. Grę przerywa sędzia główny. Kiedy gra zostaje zatrzymana z powodu utraty maski/kasku przez bramkarza, następujące po tym wznowienie powinno odbyć się na jednym z punktów wznowień strefie końcowej drużyny broniącej, której bramkarz stracił kask. 

Jeżeli bramkarz celowo zdejmuje maskę/kask, aby spowodować zatrzymanie gry, sędzia główny powinien zatrzymać grę w sposób opisany powyżej i nałożyć na bramkarza karę mniejszą za "Opóźnienie Gry"..

• PRZEPIS 63 – Opóźnianie gry

Jeżeli bramkarz rozmyślnie zdejmie swoją maskę/kask, kiedy drużyna przeciwna jest w sytuacji kontrataku, sędzia główny powinien przyznać "rzut karny" dla  drużyny niezawiniającej. Jeżeli bramkarz rozmyślnie zdejmie maskę/kask podczas rzutu karnego lub pomeczowej serii rzutów karnych, sędzia główny powinien przyznać bramkę dla drużyny niezawiniającej.

1. OCHRONA TWARZY

Istnieją trzy (3) dozwolone rodzaje ochrony twarzy, które mogą być dołączone do przedniej części kasku zawodnika: półpleska, krata lub pełna pleksa.

Wszyscy gracze urodzeni po 31 grudnia 1974 roku, muszą nosić jako minimum, „półpleksę”. Musi ona być prawidłowo przymocowana do kasku tak aby zapewnić odpowiednią ochronę, musi ona w całości zakrywać oczy oraz nos gracza.

„Półpleksa” musi być przymocowana do kasku wzdłuż boków tak, aby nie mogła być podniesiona ponad kask lub zbytnio opuszczona. Gracz, którego „półpleksa” została uszkodzona (pęknięcie, złamanie) podczas gry, musi natychmiast opuścić lodowisko. 

Gracze nie mogą nosić kolorowych lub przyciemnianych plesk lub półpleks.

Drużyny uczestniczące w zawodach IIHF muszą upewnić się, że ich gracze są wyposażeni w kask wyprodukowany i zatwierdzony specjalnie do gry w hokeja na lodzie i półpleska lub pełna ochrona twarzy (krata, pełna pleksa) jest do niego prawidłowo przymocowana.

Szczegółowe przepisy i wytyczne dotyczące odpowiedniej ochrony głowy / twarzy / szyi / gardła / ust dla kategorii hokeja kobiet i juniorów mężczyzn "Poniżej 20" i "Poniżej 18

➔ PRZEPIS 102 HOKEJ NA LODZIE KOBIET – SPECYFICZNE PRZEPISY DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA oraz ➔ PRZEPIS 202 – KATEGORIA JUNIORÓW – SPECYFICZNE PRZEPISY DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA

1. NIEBEZPIECZNY SPRZĘT

Sprzęt, który nie odpowiada standardom IIHF oraz sprzęt, który jest uznany za niedopuszczalny do gry, będzie zaklasyfikowany jako niebezpieczny sprzęt. Gracz używający niebezpiecznego wyposażenia zostanie odesłany z lodowiska przez sędziego głównego, a jego drużyna otrzyma ostrzeżenie. 

Po ostrzeżeniu, wszyscy gracze tej drużyny noszący taki sprzęt zostaną ukarani.

• PRZEPIS 12 – Nielegalne wyposażenie

Niebezpieczne wyposażenie obejmuje noszenie „półpleksy” w sposób, który może spowodować obrażenia u przeciwnika, noszenie niezatwierdzonego sprzętu, używanie niebezpiecznych lub nielegalnych łyżew lub kija, nienoszenie sprzętu pod strojem meczowym (z wyjątkiem rękawic, kasku i ochraniaczy bramkarza) oraz wycinanie dłoni z jednej lub obu rękawic.

Sędziowie są upoważnieni do zabronienia używania jakiegokolwiek sprzętu, który według nich może spowodować kontuzję u któregokolwiek z uczestników gry. Niezastosowanie się do instrukcji sędziów spowoduje nałożenie kary mniejszej za "Opóźnienie Gry". Gracz który doznał kontuzji twarzy może używać maski lub ochraniacza twarzy, którego wzór i sposó wykonania został zatwierdzony przez IIHF.

Kontuzjowany gracz ma prawo do noszenia jakiegokolwiek ochraniacza przepisanego przez lekarza drużyny, którego wzór i wykonanie zostało zatwierdzone przez IIHF. Jeżeli jakakolwiek drużyna przeciwna ma zastrzeżenia co do noszonego ochraniacza, może zgłosić swój sprzeciw do IIHF.

W sytuacji kiedy kij został zmodyfikowany i krawędzie nie zostały sfazowane/zaokrąglone, sędzia powinien uznać kij jako niebezpieczny sprzęt i usunąć go z gry do czasu, kiedy krawędzie będą  wystarczająco sfaazowane/zaokrąglone.

Żadna kara nie powinna zostać nałożona, chyba że gracz powróci na lód z niepoprawionym kijem, wtedy zostanie ukarany karą mniejszą.

• PRZEPIS 63 – Opóźnianie gry

1. OCHRANIACZE GOLENI

Nagolenniki graczy z pola muszą mieć rozmiar, który pozwala im zmieścić się w standardowych getrach. Żadne wystające elementy lub dodatki do wyprodukowanych nagolenników nie są dozwolone.

1. ŁYŻWY

Łyżwy muszą się składać tylko z czterech części: buta, ostrza, uchwytu ostrza i sznurowadeł. But musi być dopasowany do stopy gracza i nie może być zbyt szeroki lub długi oraz nie może mieć żadnych dodatków. Ostrze musi być gładkie na całej swej długości i być zawsze zabezpieczone w uchwycie. Nie może mieć „wyszczerbienia” w stylu łyżew figurowych.

Przednia i tylna część ostrza musi być odpowiednio zakryta przez uchwyt, tak aby żadna część żadnego z jego końców nie wystawała poza uchwyt. Ostrze nie może wystawać przed palce lub za piętę buta w sposób stosowany w łyżwach szybkich. Nie dopuszcza się żadnych mechanicznych mocowań ani innych urządzeń, które mogłyby wpłynąć na szybkość lub zdolność gracza do jazdy. Sznurówki mogą być dowolnego niefluorescencyjnego koloru i zawiązane w dowolny sposób, ale nie mogą być tak długie, by dotykały lodu.

1. ŁYŻWY - BRAMKARZ

Łyżwy bramkarskie muszą posiadać niefluorescencyjną osłonę z przodu każdego buta. Ostrze łyżwy musi być płaskie i nie może być dłuższe od buta. Jakiekolwiek ostrza, elementy wystające lub dodane do buta w celu zapewnienia bramkarzowi dodatkowego kontaktu z powierzchnią lodu są niedozwolone.

1. OCHRONA SZYI I GARDŁA

Zaleca się, aby wszyscy Zawodnicy nosili certyfikowane "ochraniacze szyi i gardła". Bramkarz może przymocować ochraniacz na gardło do podbródka swojej maski. Musi on być wykonany z materiału, który nie spowoduje obrażeń.

Gracze, którzy grają w rozgrywkach kategorii seniorów, ale są w wieku kategorii "U-20" i "U-18" muszą nosić odpowiedni sprzęt ochronny dla tych kategorii U-20 i U-18 zgodnie z przepisami szczegółowymi.

Szczegółowe zasady i wytyczne dotyczące odpowiedniej ochrony głowy / twarzy / szyi / gardła / szczęki dla kategorii hokej kobiet i kategorii junior U-20 i U-18.

 ➔ PRZEPIS 102 HOKEJ NA LODZIE KOBIET – SPECYFICZNE PRZEPISY DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA oraz ➔ PRZEPIS 202 – KATEGORIA JUNIORÓW – SPECYFICZNE PRZEPISY DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA

1. OCHRANIACZ NA ZĘBY

Zaleca się, aby wszyscy gracze nosili ochraniacze na zęby, najlepiej wykonane na indywidualne zamówienie. Ochraniacz jest zaprojektowany, by chronić zęby i szczękę przed uderzeniami, a także może zmniejszyć ryzyko wystąpienia wstrząsu mózgu. Zaleca się, by gracze używali ochraniaczy wykonanych na zamówienie. Zaleca się noszenie tego ochraniacza w sposób zgodny z przepisami przez cały czas przebywania na lodzie.

Gracze, którzy grają w rozgrywkach kategorii seniorów, ale są w wieku kategorii "U-20" i "U-18" muszą nosić odpowiedni sprzęt ochronny dla tych kategorii U-20 i U-18 zgodnie z przepisami szczegółowymi. Szczegółowe przepisy i wytyczne dotyczące odpowiedniej ochrony: głowy, twarzy, szyi, gardła, ust dla Kategorii Kobiet oraz Kategorii Juniorów U-20 i U-18. 

➔ PRZEPIS 102 HOKEJ NA LODZIE KOBIET – SPECYFICZNE PRZEPISY DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA oraz ➔ PRZEPIS 202 – KATEGORIA JUNIORÓW – SPECYFICZNE PRZEPISY DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA

PRZEPIS 10 KIJE

1. KIJE GRACZY

Kije powinny być wykonane z drewna lub innego materiału zatwierdzonego przez IIHF i nie mogą mieć żadnych wystających elementów. Taśma klejąca dowolnego koloru może być owinięta wokół kija w dowolnym miejscu w celu wzmocnienia lub poprawy kontroli nad krążkiem.

Trzonek kija, od góry w dół do początku łopatki, musi być prosty. Długość kija nie może przekraczać 1,63 m (64 cale) od pięty do końca trzonu ani więcej niż 32,0 cm (12˝ cala) od pięty do końca łopatki. Prośby o odstępstwo od długości trzonka mogą być składane na piśmie do IIHF i muszą być zatwierdzone przez IIHF przed użyciem takiego kija. Tylko zawodnicy o wzroście 2.0 m (6 stóp, 6 cali) lub wyższym będą brani pod uwagę przy przyznawaniu wyjątków. Maksymalna długość kija, dla którego przyznano wyjątek na podstawie tego przepisu wynosi 1.65 m (65 in).

Końcówka trzonka kija musi być zabezpieczona. Jeśli nasadka na końcu trzonka kija (np. metalowego lub z włókna węglowego) została usunięta lub odpadła, kij będzie uważany za niebezpieczny sprzęt.

Łopatka kija nie może mieć więcej niż 7,6 cm (3 cale) szerokości w dowolnym punkcie pomiędzy piętą a 1,5 cm (3/4 cala) Wszystkie krawędzie łopatki muszą być sfrezowane. 

• PRZEPIS 9.8 – Niebezpieczne wyposażenie

Krzywizna łopatki kija powinna być ograniczona w taki sposób, aby odległość prostopadłej linii mierzonej od linii prostej poprowadzonej od dowolnego punktu na pięcie do końca łopatki do punktu maksymalnej krzywizny nie przekraczała 1,9 cm (3/4 cala).

• Więcej informacji znajdziesz w Załączniki VI - Infografiki

1. KIJ BRAMKARZA

Kije powinny być wykonane z drewna lub innego materiału zatwierdzonego przez IIHF i nie mogą mieć żadnych wystających elementów. Taśma klejąca dowolnego koloru może być owinięta wokół kija w dowolnym miejscu w celu wzmocnienia lub poprawy kontroli nad krążkiem.

W przypadku kija bramkarskiego, powinien on posiadać zakończnie trzonka („gałkę“) z białej taśmy lub innego materiału ochronnego zatwierdzonego przez IIHF. „Gałka“ nie może mieć mniej niż 1,3 cm (1/2 cala) grubości na szczycie trzonka.

Niezastosowanie się do tego przepisu spowoduje, że kij bramkarski zostanie uznany za nieprawidłowy. Kij bramkarski musi zostać wymieniony bez nałożenia kary mniejszej.

Trzon kija, od góry w dół do początku łopatki, musi być prosty.

Szerokość łopatki kija bramkarskiego nie może przekraczać 9,0 cm (3,1/2 cala) w żadnym punkcie, z wyjątkiem pięty, gdzie nie może przekraczać 11,5 cm (4,1/2 cala) szerokości; długość kija bramkarskiego nie może też przekraczać 39,5 cm (15,1/2 cala) od pięty do końca łopatki. 

Krzywizna łopatki kija powinna być ograniczona w taki sposób, aby odległość prostopadłej linii mierzonej od linii prostej poprowadzonej od dowolnego punktu na pięcie do końca łopatki do punktu największej krzywizny nie przekraczała 1,5 cm. Poszerzona część kija bramkarza, rozciągająca się w górę trzonu od łopatki, nie może sięgać dalej niż 71 cm (30 cali) od pięty i nie może przekraczać 9,0 cm (3,1/2 cala) szerokości.

• Więcej informacji znajdziesz w Załączniku VI - Infografiki

1. ZŁAMANY KIJ  - GRACZ Z POLA

"Złamany kij" to taki, który, w opinii sędziego nie nadaje się do normalnej gry.

Zawodnik nie posiadający kija może uczestniczyć w grze. Zawodnik, którego kij jest złamany może uczestniczyć w grze, pod warunkiem, że upuści złamany kij. Za złamanie tego przepisu zostanie nałożona kara mniejsza.

Gracz, który zgubił lub złamał swój kij może otrzymać zastępczy kij poprzez wręczenie mu go z własnej ławki graczy, lub od partnera z drużyny będącego na lodzie lub poprzez podniesienie własnego niezłamanego kija lub kija partnera z drużyny z lodu.

Gracz zostanie ukarany, jeżeli rzuca, podrzuca, posuwa po lodzie lub strzela kijem do kolegi z drużyny (gracza z pola) kij znajdujący się na lodzie, lub jeżeli podnosi i uczestniczy w grze kijem przeciwnika.

Gracz nie może brać udziału w grze używając kija bramkarza. Za złamanie tego przepisu zostanie nałożona Kara Mniejsza.

Gracz używający kija wyrzuconego na lód z ławki graczy lub z ławki kar nie otrzyma kary. Jednakże, drużyna popełniająca przewinienie, odpowiedzialna za rzucenie kija, otrzyma karę mniejszą techniczną.

1. ZŁAMANY KIJ / PORZUCONY KIJ - BRAMKARZ

Bramkarz może kontynuować grę ze "złamanym kijem" do momentu zatrzymania gry lub do momentu, gdy otrzyma on w legalny sposób nowy kij od współpartnera.

Zwrot "porzuconego, nienaruszonego/niezłamanego kija":

Porzucony, nienaruszony/niezłamany kij przypadkowo upuszczony przez bramkarza może być podawany z ręki do ręki do bramkarza lub popychany i przesunięty po lodzie w kierunku bramkarza przez partnera z drużyny znajdującego się w pobliżu bramkarza na lodzie, do momenty kiedy kij nie przeszkadza w grze lub nie powoduje zakłócenia gry lub dekoncentracji graczy drużyny przeciwnej. Jeżeli gracz spowoduje zakłócenie gry lub rozproszenie uwagi gracza przeciwnego poprzez przesunięcie zgubionego kija, nałożona zostanie kara mniejsza lub rzut karny.

• PRZEPIS 53 – Rzucanie wyposażenia

Wymiana "złamanego kija":

Zastępczy kij za złamany kij" nie może być rzucony do bramkarza przebywającego na tafli lodu. Kij musi być przekazywany z ręki do ręki bramkarzowi przez partnera z drużyny znajdującego się na lodowisku. Dotyczy to również sytuacji, w których bramkarz "zgubił lub porzucił" swój kij, a kolega z drużyny próbuje mu go zwrócić. Za naruszenie tej zasady, gracz popełniający wykroczenie otrzyma karę mniejszą za " rzucanie kija".

• PRZEPIS 53 – Rzucanie wyposażenia

Bramkarz nie otrzymuje kary za przyjęcie kija.

Bramkarz, którego kij jest "złamany lub nielegalny" nie może udać się do ławki graczy po zastępczy kij, ale musi otrzymać swój kij od partnera z drużyny w sposób opisany powyżej.

Bramkarz może brać udział w grze używając kija zawodnika z pola, dopóki nie otrzyma zgodnie z przepisami zastępczego kija bramkarskiego.  Za złamanie tego przepisu na bramkarza nakłada się karę mniejszą.

1. POMIAR KIJA

Nie ma ograniczeń co do liczby próśb o pomiar kija, jakie może złożyć drużyna w meczu, ale prośba o pomiar kija jest ograniczona do jednej prośby na drużynę w trakcie  jednej przerwy w grze.

Żądanie pomiaru kija przeciwnika jest składane przez kapitana lub zastępcę kapitana drużyny a przeciwnik posługujący się kwestionowanym kijem musi znajdować się na lodzie. Kapitan lub zastępca kapitana składający skargę musi sprecyzować która część kija powinna być mierzona.

Po złożeniu wniosku i tak długo jak sędziowie na lodzie utrzymują kontakt wzrokowy z kijem, może on zostać zmierzony. Oznacza to, że jeśli gracz, którego kij ma zostać zmierzony, zejdzie z lodowiska na ławkę graczy, jego kij nadal może zostać zmierzony, pod warunkiem, że prośba została otrzymana przed opuszczeniem przez niego tafli lodowiska, a kij pozostaje w zasięgu wzroku przynajmniej jednego z sędziów na lodzie.

Sędzia główny powinien udać się na ławkę kar, gdzie natychmiast dokonany zostaje niezbędny pomiar. Zawodnicy obu Drużyn powinni udać się na swoje ławki graczy. Aby zmierzyć krzywiznę łopatki kija, sędzia musi narysować wyimaginowaną linię wzdłuż zewnętrznej strony trzonka do dolnej części łopatki, a następnie wzdłuż dolnej części łopatki - to wyznaczy położenie piętki. Używając zatwierdzonego przez IIHF miernika, sędzia powinien zamocować miernik na pięcie kija i zmierzyć krzywiznę łopatki od pięty do dowolnego punktu wzdłuż palców łopatki. Aby zmierzyć jakikolwiek inny wymiar kija, sędzia powinien użyć taśmy mierniczej.

Wynik pomiaru powinien zostać przekazany sędziemu kar, który powinien zapisać go na formularzu kar. Sędzia główny przekaże wynik pomiaru kapitanowi lub zastępcy kapitana drużyny, której kij został zmierzony. 

Gracz, którego kij został zmierzony i stwierdzono, że nie jest zgodny z przepisem, powinien otrzymać karę mniejszą, a kij powinien zostać zwrócony przez sędziego na ławkę graczy. Jeśli kij okaże się zgodny z przepisami, na drużynę wnioskującą o pomiar zostanie nałożona kara mniejsza techinczna

Zawodnik, który bierze udział w grze (tj. uderza lub uniemożliwia poruszanie sie przeciwnika lub gra krążkiem), mając przy sobie dwa kije (włączając w to wzięcie zastępczego kija do swojego Bramkarza), powinien zostać ukarany zgodnie z tym przepisem karą mniejszą.

Prośba o pomiar kija w regulaminowym czasie gry jest dozwolona także po zdobyciu bramki. Jednakże, bramka nie może zostać anulowana w wyniku pomiaru. 

Prośba o pomiar kija po zdobyciu bramki w dogrywce (w tym po zdobyciu bramki z rzutu karnego w dogrywce) nie jest dozwolona. Pomiar kijów przed lub podczas strzelania rzutów karnych jest dozwolony, zgodnie z wytycznymi opisanymi w

• 10.7. – POMIAR KIJA PRZED SERIĄ RZUTÓW KARNYCH

Zawodnik, który celowo łamie swój kij lub który odmawia oddania swojego kija do pomiaru, kiedy jest o to proszony przez sędziego, powinien otrzymać karę mniejszą plus dziesięciominutową (10) karę za niesportowe zachowanie.

1. POMIAR KIJA PRZED WYKONANIEM RZUTU KARNEGO

Pomiar kija może być dokonany przed wykonaniem "Rzutu Karnego" zgodnie z poniższymi wytycznymi:  

Jeśli kij jest "legalny", Drużyna wnioskująca o pomiar otrzymuje karę mniejszą techniczną, a jeden z jej graczy musi udać sie na ławkę kar, w celu jej odbycia. Kara ta zostanie odbyta Niezależnie od wyniku "Rzutu Karnego".

Jeżeli kij jest "nielegalny", gracz otrzyma karę mniejszą i musi natychmiast udać się na ławkę kar, aby odbyć karę. "Rzut Karny" zostanie wykonany przez innego gracza. Gracz, który odmówi oddania swojego kija do pomiaru otrzyma karę za niesportowe zachowanie a rzut karny zostanie uznany za zakończony. 

1. POMIAR KIJA PRZED SERIĄ RZUTÓW KARNYCH

Zasada ta nie obowiązuje na Mistrzostwach IIHF.

PRZEPIS 11 WYPOSAŻENIE BRAMKARZA

1. WYPOSAŻENIE BRAMKARZA

wyjątkiem łyżew i kija, cały sprzęt noszony przez Bramkarza musi być skonstruowany wyłącznie w celu ochrony i nie wolno mu nosić żadnego ubioru ani używać żadnego urządzenia/sprzętu, które mogłoby mu nadmiernie pomagać w obronie bramki. Pomiary dokonywane są przez przedstawicieli IIHF.

IIHF jest upoważniona do sprawdzenia sprzętu każdej z drużyn (w tym kijów bramkarskich) w celu zapewnienia zgodności z przepisami. Powinni oni zgłosić swoje spostrzeżenia do właściwych władz w celu podjęcia odpowiednich działań dyscyplinarnych.

• Więcej informacji znajduje się w Załączniku III - Definicje, terminologia i pojęcia.x

1. OCHRANIACZE NÓG - PARKANY

Jakiekolwiek wstawki zakrywające przestrzeń pomiędzy dolną częścią ochraniacza nóg (parkanów) bramkarza a lodem nie są dozwolne

Graffiti, wzory, dzieła sztuki, rysunki lub slogany, które są obraźliwe lub obsceniczne i odnoszą się do kultury, rasy lub religii nie są dozwolone. Ochraniacze mogą być w dowolnych kolorach poza fluorescencyjnymi. Żadne dodatki, takie jak plastikowe folie/płachty wyłapujące krążek nie są dozwolone do żadnej części ochraniaczy. Ochraniacze na nogi noszone przez bramkarzy nie mogą przekraczać 28 cm (11 cali) skrajnej szerokości, gdy znajdują się na nodze zawodnika

• Więcej informacji znajduje się w Załączniku III - Definicje, terminologia i pojęcia

1. OCHRANIACZE KLATKI PIERSIOWEJ I RAMION

Ochraniacze klatki piersiowej i ramion noszone przez każdego z bramkarzy muszą być anatomicznie proporcjonalne i dostosowane rozmiarem do indywidualnych cech fizycznych danego bramkarza. 

Nie dopuszcza się podwyższonych wypustek na przednich krawędziach lub bokach ochraniacza klatki piersiowej, na wewnętrznej lub zewnętrznej stronie ramion, ani w poprzek barków. Dozwolone jest nakładanie warstw na bocznej krawędzi tułowia w celu dodania ochrony żeber, jednakże grubość ta nie może przekraczać grubości bloków z przodu ochraniacza klatki piersiowej i pod warunkiem, że ochrona boków/żeber musi owijać się wokół konturu tułowia zawodnika. Gdy Bramkarz przyjmuje normalną pozycję kucania, a ochraniacz barku lub części barkowej jest wypchnięty ponad obrys barku, ochraniacz klatki piersiowej będzie uważany za nielegalny.

Każdy ochraniacz na klatkę piersiową i ramiona, który zostanie uznany za zbyt duży dla bramkarza na podstawie pomiarów dokonanych przez przedstawicieli IIHF, będzie uznany za nielegalny sprzęt dla tego bramkarza, niezależnie od tego, czy mieściłby się on w poprzednich maksymalnych limitach sprzętu.

• Więcej informacji znajduje się w Załączniku III - Definicje, terminologia i pojęcia

1. SPODNIE

Spodnie noszone przez bramkarzy muszą być anatomicznie proporcjonalne i dostosowane rozmiarem do indywidualnych cech fizycznych danego Bramkarza.

Na nogawce lub w pasie spodni nie mogą znajdować się żadne wewnętrzne lub zewnętrzne wstawki zapewniające ochronę (tj. żadne wstawki, wewnątrz lub na zewnątrz). Jeśli Bramkarz ma na sobie luźne ochraniacze spodni, pozwalające na zamknięcie otwartej przestrzeni między nogami powyżej ochraniaczy nóg, gdy znajduje się w pozycji kucznej, ochraniacze zostaną uznane za nielegalne. Ochraniacze ud wewnątrz spodni muszą przylegać do konturu nogi. Płaskie ochraniacze ud nie są dozwolone.

Jakiekolwiek spodnie uznane przez przedstawicieli IIHF za niezgodne z tym przepisem będą uważane za nielegalny sprzęt dla danego bramkarza, niezależnie od tego, czy mieściłyby się one w poprzednich maksymalnych limitach sprzętu, czy też nie.

Każda prośba o modyfikację musi być złożona wraz z wnioskiem do IIHF zanim modyfikacje zostaną dokonane. 

• Więcej informacji znajduje się w Załączniku III - Definicje, terminologia i pojęcia

1. OCHRANIACZE KOLAN

Ochraniacze kolan muszą być przypięte paskiem i muszą mieścić się pod poduszką udową spodni. Klapki przymocowane do wewnętrznej strony ochraniaczy nóg bramkarza nad kolanem, które nie są noszone pod ochraniaczem uda w spodenkach, nie są dozwolone. Ochraniacz na kolano to ochraniacz, który oddziela wewnętrzną stronę kolana od lodu.

Ochraniacz na kolano musi być noszony z zapiętym paskiem, tak aby nie zasłaniał żadnej części obszaru między nogami, czyli "piątej dziury". Wyściółka pomiedzy ochraniaczem kolana a wewnętrzną częścią kolana nie podlega pomiarowi. Rolki poboczne (wypukłe krawędzie szwów) nie są dozwolne.

• Więcej informacji znajduje się w Załączniku III - Definicje, terminologia i pojęcia

1. ŁAPACZKA

Dopuszczalny maksymalny obwód rękawicy wynosi 114,5 cm (45 cali). Obwód rękawicy to odcinek wokół rękawicy.

Szerokość ochraniacza nadgarstka musi wynosić 10,5 cm (4 cale). Za ochraniacz nadgarstka uważa się część rękawicy chroniącą nadgarstek od punktu, w którym staw kciuka styka się z nadgarstkiem. Wszelkie elementy ochronne łączące ochraniacz nadgarstka z rękawicą lub wzmacniające go będą uważane za część rękawicy, a nie ochraniacza nadgarstka.

Ochraniacz nadgarstka powinien mieć maksymalnie 20,5 cm (8 cali) długości (wliczając wiązania/mocowania). Wszystkie pomiary są wykonywane po obwodzie konturu ochraniacza nadgarstka. Odległość od końca rękawicy wzdłuż kieszeni i po konturze wewnętrznej strony  rękawicy do górnej części litery "T" nie może przekraczać 46,0 cm (18 cali). Za piętę uważa się punkt, w którym prosta pionowa linia od mankietu styka się z rękawicą.

• Więcej informacji znajduje się w Załączniku III - Definicje, terminologia i pojęcia

1. ODBIJACZKA

Odbijaczka musi być prostokątna. Klapa chroniąca kciuk i nadgarstek musi być przymocowana do blokera i dopasowana do konturu kciuka i nadgarstka. Na żadnej części rękawicy blokującej nie mogą znajdować się wypukłe grzbiety.

Wyściółka ochronna przymocowana do grzbietu lub stanowiąca część rękawicy blokującej bramkarza nie może w żadnym miejscu przekraczać 20,5 cm (8 cali) szerokości ani 38,5 cm (15 cali) długości (dotyczy to również wiązań). Ochrona kciuka nie może przekraczać 18,0 cm (7 cali) skrajnej długości, mierzonej od górnej części powierzchni blokującej.

• Więcej informacji znajduje się w Załączniku III - Definicje, terminologia i pojęcia

1. MASKA BRAMKARZA 

Bramkarze muszą nosić maski ochronne na twarz, o wzorze zatwierdzonym przez IIHF przez cały czas trwania akcji meczu. Maska ochronna na twarz, która jest noszona tylko w celu zwiększenia pola „zasłonięcia bramki” będzie uważana za nielegalną. 

Maska ochronna na twarz musi być tak skonstruowana, aby krążek nie mógł przedostać się przez jej otwory. Bramkarze mogą nosić maski innego koloru i wzoru niż ich koledzy z drużyny. Rezerwowy bramkarz nie jest zobowiązany do noszenia maski, gdy przechodzi przez lód, aby wrócić na ławkę graczy po przerwie. 

Szczegółowe przepisy i wytyczne dotyczące odpowiedniej ochrony głowy oraz twarzy dla kategorii kobiet oraz kategorii juniorów U-20 i U-18.

➔ PRZEPIS 102 HOKEJ NA LODZIE KOBIET – SPECYFICZNE PRZEPISY DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA oraz ➔ PRZEPIS 202 – KATEGORIA JUNIORÓW – SPECYFICZNE PRZEPISY DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA

➔Więcej informacji znajduje się w Załączniku III - Definicje, terminologia i pojęcia

1. INSPEKCJE PRZEPROWADZANE PRZEZ IIHF

Bramkarzom nie wolno uczestniczyć w grze ze sprzętem, który nie jest zgodny z przepisami. Inspekcje IIHF mogą mieć miejsce w dowolnym momencie, przed, w trakcie lub po meczu. Przedstawiciele IIHF mogą zabrać sprzęt od każdego z  bramkarzy uczestniczącego w meczu. Sprzęt ten może zostać zabrany w bezpieczne miejsce w celu dokonania pomiarów.

Pomiary będą rejestrowane, a umowa fair play zostanie podpisana przez odpowiednich bramkarzy i menedżerów/kierowników technicznych drużyny. Niezgodny z przepisami i nielegalny sprzęt musi zostać skorygowany przed udziałem w grze lub jej wznowieniem. 

W przypadku stwierdzenia dalszych nieprawidłowości podczas kontroli uzupełniającej, incydent zostanie zgłoszony do właściwych władz. Odmowa poddania sprzętu pomiarowi IIHF będzie skutkować takimi samymi sankcjami, jakie są nakładane na bramkarza z nielegalnym sprzęt.

PRZEPIS 12 NIELEGALNE WYPOSAŻENIE

1. NIELEGALNE WYPOSAŻENIE

Wszelki sprzęt ochronny, z wyjątkiem rękawic, nakryć głowy, ochraniaczy na zęby, ochraniaczy na szyję/gardło oraz ochraniaczy na nogi dla bramkarzy, musi być noszony pod strojem meczowym.

Za naruszenie tego przepisu, po ostrzeżeniu przez Sędziego, nałożona zostaje kara mniejsza. 

Zawodnicy naruszający ten przepis nie będą mogli brać udziału w grze, dopóki taki sprzęt nie zostanie poprawiony lub usunięty.

Jeśli gracz odmówi usunięcia lub poprawy sprzętu, zostanie nałożona na niego kara mniejsza za "Opóźnianie Gry". Jeśli po odbyciu kary wróci na lód bez dokonania korekty sprzętu, zostanie nałożona na niego kara za niesportowe zachowanie. Jeżeli sytuacja taka powtórzy się po raz trzeci, gracz otrzyma karę meczu za niesportowe zachowanie.  

PRZEPIS 63 – OPÓŹNIANIE GRY

1. RĘKAWICE

Rękawice, z których cała lub część osłony dłoni została usunięta lub przecięta w celu umożliwienia użycia gołej dłoni, powinny być uważane za nielegalny sprzęt i jeśli którykolwiek z graczy nosi takie rękawice podczas gry, powinna zostać na niego nałożona kara mniejsza.

Jeżli którakolwiek z drużyn zgłasza do sędziego głównego podejrzenie złamania tego przepisu a podejrzenie to okazało się bezpodstawne, drużyna zgłaszająca złamanie przepisu zostanie ukarana karą mniejszą techniczną za opóźnianie gry. 

1. OCHRANIACZE ŁOKCI

Wszystkie ochraniacze na łokcie, które nie mają miękkiej zewnętrznej powłoki ochronnej z gumy, gąbki lub podobnego materiału o grubości co najmniej 1,5 cm (½ cala), uważa się za sprzęt niebezpieczny.

1. FAIR PLAY

Przepisy dotyczące sprzętu (Sekcja 3) są napisane w duchu "Fair Play". 

Jeżeli w jakimkolwiek momencie IIHF uzna, że zasada „fair play” dotycząca sprzetu jest nadużywana, to sprzęt naruszający przepisy zostanie uznany za niekwalifikujący się do gry do czasu, aż odpowiednia władza zadecyduje o jego zakwalifikowaniu.

1. INSPECTIONS BY THE IIHF

Przedstawiciele IIHF mogą zabrać sprzęt od każdego zawodnika uczestniczącego w meczu. Reklamowany i nielegalny sprzęt musi zostać skorygowany przed udziałem w meczu. Jeśli podczas kontroli uzupełniającej zostaną wykryte dalsze nieprawidłowości, incydent zostanie zgłoszony odpowiednim władzom. 

Odmowa poddania sprzętu pomiarowi IIHF będzie skutkować takimi samymi sankcjami, jakie są nakładane na zawodnika z nielegalnym sprzętem.

PRZEPIS 13 KRĄŻEK

1. WYMIARY

Krążek powinien być wykonany z wulkanizowanej gumy lub innego zatwierdzonego materiału, mieć grubość 2,5 cm (1 cal) i średnicę 7,6 cm (3 cale) oraz ważyć pomiędzy 156 g a 170 g (5 ½ i 6 oz.). Wszystkie krążki używane w zawodach muszą być zatwierdzone przez IIHF.

Nadrukowane logo, znak towarowy i reklama na krążku nie mogą przekraczać 4,5 cm (1¾ cala) średnicy powierzchni każdej strony krążka lub 35 % powierzchni każdej strony krążka. Nadruk może znajdować się po obu stronach krążka. 

Więcej informacji znajduje się w Załączniku VI - Infografika

1. ZAPEWNIENIE KRĄŻKÓW DO GRY

Komitet Organizacyjny lub drużyna gospodarzy jest odpowiedzialna za zapewnienie odpowiedniego zapasu oficjalnych krążków, które powinny być przechowywane w stanie zamrożonym. Zapas krążków powinien znajdować się na ławce kar lub sędziów, pod kontrolą jednego z sędziów funkcyjnych lub specjalnego pracownika. Przepisy dotyczące zamrożonych krążków:

� Więcej informacji znajduje się w regulacjach sportowych IIHF

1. NIELEGALNY KRAŻEK

Jeżeli w dowolnym momencie gry na powierzchni lodu pojawi się krążek inny niż ten, który jest w grze zgodnie z przepisami, gra nie zostanie zatrzymana, ale będzie kontynuowana legalnym krążkiem do momentu w którym legalny krążek przejdzie w posiadanie drużyny przeciwnej.

PRZEPIS 14 DOSTOSOWANIE UBIORU I WYPOSAŻENIA

14.1. DOSTOSOWANIE/POPRAWIANIE UBIORU LUB WYPOSAŻENIA

Gra nie powinna być zatrzymywana, ani opóźniana z powodu dopasowywania stroju meczowego, odzieży, sprzętu, łyżew lub kijów. 

Odpowiedzialność za utrzymanie powyższych elementów w odpowiednim stanie spoczywa na graczu.  

Jeżeli poprawki są wymagane, gracz powinien opuścić lód, a gra powinna być kontynuowana z zastępcą. 

Żadne opóźnienie nie będzie dozwolone w celu naprawy lub regulacji sprzętu bramkarza. 

Jeśli poprawki są wymagane, bramkarz powinien opuścić lód, a jego miejsce powinien zająć natychmiast bramkarz rezerwowy.