„Młodzi za granicą” (12): Jakub Lewandowski

W dwunastym odcinku serii „Młodzi za granicą” przybliżymy sylwetkę młodego, perspektywicznego napastnika, który swoje pierwsze kroki hokejowe stawiał w Toruniu. Przed państwem Jakub Lewandowski!

HOKEJ.NET: – Urodziłeś się w Toruniu i jesteś wychowankiem Sokołów Toruń. Jak wspominasz swoje początki?

Jakub Lewandowski, napastnik Bemidji State University Beavers: –  Bardzo dobrze. Co roku mieliśmy drużynę, która walczyła o najwyższe cele. Atmosfera w szatni była pozytywna i wszyscy się wzajemnie wspierali. Gdy tam grałem, udało nam się trzykrotnie zdobyć mistrzostwo Polski, co bardzo cieszy.  

Czy już na początku swojej przygody poczułeś, że hokej będzie twoim ulubionym sportem?

– Dokładnie tak. Zawsze czułem, że to sport stworzony dla mnie. Każde wejście na lód sprawiało, że czułem wielką przyjemność z tego, co robię i jaki sport wybrałem. 

Po juniorskiej przygodzie z Sokołami zdecydowałeś się na wyjazd do Czech i wsparcie Vitkovic. Czy ta decyzja była podyktowana lepszymi warunkami rozwoju?

– W Czechach bardzo dużo się nauczyłem i śmiało mogę powiedzieć, że to była dobra decyzja. Warunki oczywiście były lepsze, ale myślę, że największą różnicę robił poziom hokeistów. 

Masz odczucie, że może jednak za późno podjąłeś taką decyzję?

– Wydaję mi się, że nie. Swoją przygodę za granicą zacząłem mając 15 lat. Byłem świadomy tego, że to odpowiedzialna decyzja, która niesie za sobą wiele konsekwencji. Myślę, że wcześniejszy wyjazd mógłby mocno odbić się na mojej psychice i pewności siebie na lodzie, a wiadomo jak ważną rolę w hokeju odgrywają dobre nastawienie i głowa. 

Jak oceniasz czeski poziom hokejowy?

– Sam na pewno wiesz, jak wygląda czeski hokej. Jest to lepsza liga, w której wszystko dzieje się szybko, a mecze ligowe są bardzo ekscytujące. Oprócz tego, jest to narodowy sport tego kraju i wszyscy żyją meczami swoich drużyn oraz reprezentacji.

Po dwóch sezonach spędzonych w Czechach wyjechałeś do Stanów Zjednoczonych i dołączyłeś do ekipy Sioux Falls Stampede, która występuje w USHL. Czym to było podyktowane?

– W Czechach spędziłem trzy lata i czułem, że chcę spróbować wejść na jeszcze wyższy poziom. USHL to najlepsza liga juniorska w Stanach Zjednoczonych, więc głupotą byłoby nie spróbować swoich sił na amerykańskich lodowiskach. 

Wtedy też wystąpiłeś na Mistrzostwach Świata U20 Dywizji IB. Zaksięgowałeś wtedy 13 punktów w 5 spotkaniach. Jak wspominasz ten turniej?

– Bardzo się ucieszyłem, że zdobyłem wówczas najwiecej punktów na turnieju, jednak szkoda, że nie udało nam się osiągnąć więcej jako drużyna, ale taki jest hokej. Mam wielki niedosyt, że następne mistrzostwa  "dwudziestki" pokrzyżował COVID.

Chciałbym podziękować, że dostałem szansę występu mimo tego, że nie byłem głównym rocznikiem, bo - z nieznanych mi przyczyn - nie zawsze byłem brany pod uwagę. Jestem także gotowy grać w seniorskiej reprezentacji i bardzo liczę na powołanie. Mam nadzieje, że dostanę kiedyś taką szansę. 

Jesteś zadowolony z ostatniego sezonu w Bemidji?

– Poziom NCAA jest bardzo wysoki. Wszystko dzieje się w wysokim tempie i zaangażowaniu. Występuje tu mnóstwo draftowanych zawodników, którzy dodatkowo podwyższają poziom rozgrywek. Olipijska reprezentacja USA była oparta na zawodnikach z tej ligi. Cieszy mnie również fakt, że wszyscy zawodnicy z naszej drużyny, po ukończeniu college'u, grają profesjonalnie, a trzech z nich będzie występować w AHL. Ciężko mi powiedzieć.

Na pewno cieszę się, że dostałem szansę grania jako pierwszoroczniak, ponieważ nie zawsze jest to możliwe. Był to olbrzymi skok w mojej karierze i same treningi oraz mecze dały mi bardzo dużo, ale, tak naprawdę, już o tym nie myślę. Skupiam się na nadchodzącym sezonie.

Rozegrałeś jednak tylko 18 spotkań. Czy miałeś jakąś kontuzję w trakcie sezonu?

– Tak jak powiedziałem - konkurencja tutaj jest bardzo duża. W zeszłym sezonie mieliśmy 18 napastników, czyli 6 ataków. W każdym aspekcie trzeba dawać z siebie wszystko, co się ma do zaoferowania. Pierwsza połowa sezonu była bardzo dobra w moim wykonaniu, ale później coś przestało "grać". Dopadła mnie choroba, która wybiła mnie z rytmu treningowego, ale absolutnie nie chcę w ten sposób sie usprawiedliwiać.

Który z sezonów spędzonych poza granicami naszego kraju wspominasz najlepiej?

– Wszystkie sezony w moim życiu dużo mnie nauczyły. Bywały piękne momenty, ale również i te słabsze, z których staram się wyciągnąć jak najwięcej. Jakbym miał wybrać, to teraz zdecydowanie poziom jest najwyższy i jestem bardzo szczęśliwy, że mogę rywalizować z zawodnikami, którzy regularnie później grają w NHL. Skupiam się jednak głównie na sobie i na wynikach drużyny. Jestem pewien, że była to najlepsza decyzja do tej pory, aby dołączyć do NCAA, ponieważ oprócz znakomitego i szybkiego hokeja dodatkowo studiuję, co wychodzi mi tu całkiem przyzwoicie. 

Masz rozeznanie ze Stanów Zjednoczonych oraz Czech. Czy Polsce dużo brakuje w kwestii organizacyjnej, aby ich dogonić?

– Ciężko mi powiedzieć, ponieważ nie jestem w polskim hokeju od kilku dobrych lat. Mam wrażenie, że poziom młodzieżowy w Polsce jest z każdym rokiem coraz gorszy, co pokazują wyniki reprezentacji do lat 18 i 20. Na pewno poziom polskiej ligi się podniósł, co dało efekty w seniorskiej reprezentacji i to bardzo cieszy. 

Jakie masz hokejowe cele na przyszłość?

– Każdy hokeista marzy, aby zagrać w NHL. Bardzo chciałbym po college'u dostać szansę w AHL, ale wiem, że aby do tego doszło, czekają mnie tu ciężkie i niezwykle wymagające trzy lata. Życzyłbym sobie, żeby każdego dnia stawać się lepszym zawodnikiem, czerpać dużo radości z gry i dostać powołanie do seniorskiej reprezentacji Polski.

Rozmawiał: Mikołaj Hoder