Członek Galerii Sław NHL Chris Chelios opuścił Detroit Red Wings, w którym to klubie pełnił funkcję ambasadora i przeniósł się do Chicago, by być bliżej rodziny.
- Chciałbym podziękować wszystkim ludziom z Red Wings, poczynając od rodziny Państwa Ilitch. Pasja i oddanie właścicieli klubu z Detroit jest powodem, dla którego ta organizacja jest tak szanowana w całym świecie NHL – powiedział Chelios w wydanym przez siebie oświadczeniu, po czym dodał: - Chciałbym też złożyć specjalne podziękowania generalnemu menadżerowi Kenowi Hollandowi za wszystko co zrobił dla mnie. Tak wiele nauczyłem się od niego, zarówno kiedy byłem graczem, jak i później gdy dołączyłem do sztabu zarządzającego. Ken to światowej klasy menadżer i wspaniały przyjaciel i mentor. Nie mam żadnych wątpliwości, że Red Wings w niedługim czasie znów podniosą Puchar Stanleya.
Chelios występował w drużynie z Detroit w latach 1999-2009 i wygrał z nią rozgrywki ligowe dwukrotnie (2002 i 2008). Zakończył karierę w 2010, a w latach 2014-2016 był asystentem trenera.
Najlepsze momenty w karierze Chrisa Cheliosa.
56-latek na taflach NHL zdobył 948 punktów (185G + 763A) w 1651 meczach sezonów regularnych i 144 „oczka” (31G + 113A) w 266 pojedynkach fazy play-off. W swojej karierze grał dla Montreal Canadiens, Chicago Blackhawks, Red Wings i Atlanta Thrashers.
Do „Czerwonych Skrzydeł” trafił 23 marca 1999 w wymianie za Andersa Erikssona i prawa wyboru w 1. rundach draftu 1999 i 2001, które powędrowały do Chicago Blackhawks. Jego syn Jake Chelios także jest hokeistą i podobnie jak ojciec gra jako obrońca. 1 lipca ustalił z Red Wings warunki jednorocznego kontraktu po tym jak przez ostatnie trzy sezony występował na zapleczu NHL w zespole Charlotte Checkers.
- Jestem naprawdę szczęśliwy, że mogłem być częścią tej organizacji przez ostatnich 19 lat, choć muszę przyznać, że w 1999 roku byłem sceptycznie nastawiony do wymiany, w wyniku której trafiłem do Detroit. Jako chłopak z Chicago byłem nauczony pogardzać drużyną, którą udało się tutaj stworzyć w latach dziewięćdziesiątych. Po wymianie moja spojrzenie zmieniło się bardzo szybko i poczułem się jak w domu. To niesamowite uczucie móc grać dla największych klubów w historii tej ligi i z wielkimi graczami, którzy wpisali się na zawsze w annały NHL. Jestem szczęśliwy, że dostąpiłem zaszczytu bycia częścią tego wszystkiego. Oczywiście mistrzowskie tytuły z 2002 i 2008 to takie perełki w mojej karierze, ale ja jestem wdzięczny, że każdy jeden raz kiedy mogłem założyć bluzę Red Wings i wystąpić w meczu – powiedział wzruszony Chelios.
- Teraz wracam do Chicago, żeby być bliżej rodziny, a w szczególności mojej matki. O powrocie do miasta, w którym się urodziłem zacząłem myśleć od lutego, czyli po śmierci mojego ojca. Teraz kiedy moje dzieci są już dorosłe to najlepszy czas dla mnie i mojej żony Tracee, by podjąć taką decyzję – wyjaśnił okoliczności dotyczące powrotu Chelios.
Mający greckie korzenie Amerykanin dodał: - Chcę też powiedzieć „dziękuję” wszystkim kibicom w Detroit. Wspomagaliście mnie od pierwszego dnia, gdy się tu pojawiłem. Sprawiliście, że mój pobyt w Detroit był jedną wielką przygodą, a niektóre momenty z pewnością zostaną na zawsze w waszych i mojej głowie. Wiedzcie o tym, ze nie zamierzam nagle zachowywać się jak obcy, planuję bywać tutaj najczęściej jak tylko się da, tym bardziej teraz, kiedy mój syn gra dla Red Wings.
Urodzony w Chicago dwukrotny zdobywca Pucharu Stanleya na arenie międzynarodowej zdobył w 1996 z reprezentacją USA Puchar Świata i został wybrany do Drużyny Gwiazd tego turnieju. W 2002 został wicemistrzem olimpijskim i wybrano go najlepszym obrońca tamtej imprezy, miał też najlepszy wynik w rankingu +/- (+6) i znalazł się w Drużynie Gwiazd turnieju. W sezonie 1990/91 był finalistą Pucharu Kanady i członkiem Drużyny Gwiazd tej imprezy.
Występy na taflach NHL rozpoczął od wybrania go do Drużyny Debiutantów sezonu 1984/85, po czym w następnej edycji już mógł poszczycić się swoim pierwszym Pucharem Stanleya. Fazę play-off w 1987 roku zakończył z tytułem króla strzelców (4) wśród obrońców. Dwa lata później został wyróżniony Trofeum Norrisa, czyli nagrodą dla najlepszego obrońcy ligi, a dodatkowo znalazł się w Drużynie Gwiazd NHL. W 1991 znalazł się w Drugiej Drużynie Gwiazd ligi, a rok później znów błyszczał rozgrywkach postsezonowych, wygrywając wśród obrońców klasyfikacje: najskuteczniejszych (21), strzelecką (6), asystujących (15), +/- (+19). W 1993 ponownie przyznano mu Trofeum Norrisa, które jeszcze raz trafiło do niego 3 lata później. Od 1993 roku trzy razy z rzędu wybierany był do Drużyny Gwiazd ligi, po czym w 1997 znalazł się w Drugiej Drużynie Gwiazd. W następnej edycji ligowej został zawodnikiem, który najwięcej ze wszystkim przebywał na tafli, a jego średnia w meczu wyniosła 30 minut i 12 sekund. W 2002 roku wygrał w lidze ranking +/- z wynikiem +40, a ponadto powrócił do Drużyny Gwiazd i okazał się najlepiej asystującym (13) obrońcą fazy play-off i najlepszym defensorem rankingu +/- (+15). Ostatnie indywidualne wyróżnienie ligowe spłynęło na niego w 2007, kiedy to przyznano mu Nagrodę Przywództwa imienia Marka Messiera. Po upływie kolejnego roku po raz drugi wzniósł Puchar Stanleya.
Chelios od 2006 roku jest członkiem Galerii Sław stanu Illinois, a 6 lat później wszedł w poczet amerykańskiej Galerii Sław. Takim samym wyróżnieniem został nagrodzony w 2014 przez ligę NHL, a w bieżącym roku przez Międzynarodową Federację Hokeja na Lodzie.
Czytaj także:
