Nowotarski hokej pędzi w przepaść. Co się do tego przyczyniło? Zapraszamy na analizę Macieja Zubka.
AROGANCJA i EGOIZM – cechy, które charakteryzują większość rządzących nowotarskim hokejem. Każdy kto „dorwał” się do władzy patrzył tylko na swój czubek nosa. Zdanie innych miał w poważaniu, nawet tych, których na hokeju „zęby zjedli”. W efekcie każda zmiana na „górze” skutkowała „spaloną ziemią”. Rządzący brał swoje zabawki (czytaj sponsorów) wychodził i tyle go widzieli. Następca zaczynał od zera, a nawet poniżej zera, a z upływem czasu kopiował „wyczyn” swoich poprzedników.
PODZIAŁY – od lat środowisko hokejowe jest mocno skłócone. Każdy ma swoje racje. Każdy każdemu stał się „wilkiem”. Brakuje spójności, wspólnych działań i stabilizacji. Jest za to ciągłe wypominanie i działanie „za plecami” w zakamarkach Miejskiej Hali Lodowej czy gabinecie burmistrza. A spór na linii KH Podhale – MMKS Podhale przybrał w pewnym momencie formę absurdu i tylko nakręcał chorą atmosferę.
NAIWNOŚĆ – ileż to ostatnimi czasy słyszeliśmy o „bogatym wujku” który jest już tuż za rogiem, albo o spółce skarbu państwa, która lada chwila i zasili konto klubowe pokaźną sumką. Ileż obietnic padło z ust polityków i samorządowców. Pięknie ubrane słowa tylko mamiły rządzących klubem, a ci czekali, czekali i … czekali. I tak od wyborów do wyborów.
NIEGOSPODARNOŚĆ – głównie w kwestiach polityki kadrowej. Sprowadzanie na potęgę marnej jakości graczy zagranicznych, z roku na rok zaciskało „pętle na szyi” nowotarskiego hokeja i spowodowało, że „studnia kiedyś pełna młodych zdolnych wychowanków” wreszcie wyschła. Czasu braknie, aby wyliczyć ilu z nich w ostatnich 20 latach , pozbawionych perspektywy, z dnia na dzień skończyło z hokejem. Z góry zakładano, że „swój” jest gorszy od „obcego”. Nawet wariant oszczędnościowy i weryfikacja celów sportowych niewiele zmieniły w tej kwestii.
AMATORSZCZYZNA – poniekąd z przymusu i potrzeby chwili klub trafiał w ręce osób może i ambitnych i przekonanych w swoje zdolności zarządcze, ale w rzeczywistości totalnie nieprzygotowanych do kierowania klubem sportowym. Bardziej dbano o „opakowanie” niż o zawartość. Z dyplomacją było na bakier. Brakowało jasnych i klarownych pomysłów na funkcjonowanie klubu, planów awaryjnych. Działano spontanicznie, wedle własnego „widzi mi się”, nie zważając na skutki wielu decyzji.
OBOJĘTNOŚĆ – Nowy Targ bez hokeja? Jeszcze kilkanaście lat byłoby to nie uwierzenia, dziś jest to scenariusz jak najbardziej prawdopodobny i akceptowany przez środowisko. Troska o przyszłość klubu i samej dyscypliny jest tylko pozorna. Ludziom zakłopotanym swoimi własnymi troskami, hokej stał się zbędny, obojętny. Jest to OK, nie będzie go - to trudno.
Maciej Zubek
Czytaj także:
