„Galeria Sław” hokejowej GieKSy

W poniedziałek 26 marca na lodowisku „Satelita” przy Spodku rozegrany zostanie czwarty mecz finałów mistrzostw Polski pomiędzy Tauronem KH GKS-em GKS Katowice a GKS-em Tychy. Przed spotkaniem odbędzie się uroczystość odsłonięcia na lodowisku ”Galerii Sław” hokejowej GieKSy.

Na jednej ze ścian hali zawiśnie 6 flag z nazwiskami najbardziej utytułowanych zawodników w historii GKS-u. Uhonorowani zostaną hokeiści, którzy dla Katowic wielokrotnie zdobywali tytuł Mistrzów Polski: Andrzej Fonfara, Janusz Świerc, Maksymilian Lebek, Henryk Reguła, Sylwester Wilczek.

Uroczystego odsłonięcia „Galerii Sław” dokona Prezydent Katowic Marcin Krupa. - W nawiązaniu do tradycji wróciliśmy do czasów, gdy Śląsk żył hokejem. Mamy w Katowicach silną sekcję w barwach GKS-u, doskonałą infrastrukturę oraz regularnie jesteśmy gospodarzem hokejowych wydarzeń. Pamiętamy jednak o tradycjach i historii, którą tworzyli wspaniali ludzie - teraz możemy ich docenić w „Galerii Sław” – mówi Marcin Krupa, prezydent Katowic.

Pomysłodawcą utworzenia „Galerii Sław” hokejowego GKS-u Katowice jest Radny Krzysztof Pieczyński, który zwrócił się w tej sprawie z interpelacją do Prezydenta Katowic. - Od zawsze jestem wielkim fanem sportu a przede wszystkim fanem GieKSy. Interesuję się też historią sportu i losami byłych zawodników. Powrót hokejowej GieKSy do lat świetności to idealna okazja na uhonorowanie naszych byłych bohaterów lodowych tafli. Wraz z działaczami KH GKS-u wpadliśmy na pomysł utworzenia „Galerii Sław”. Jako radny wystąpiłem z taką interpelacją do władz Katowic, którym dziękuję za przychylne podejście do tej idei – mówi Krzysztof Pieczyński.

Hokejową GieKSę reprezentowało w historii wielu wybitych zawodników. Dlatego „Galeria Sław” ma charakter otwarty i w przyszłości honorowani będą także kolejni hokeiści, którzy święcili triumfy z GKS-em.

Biogramy zawodników z „Galerii Sław”

Janusz Świerc, ur. 19 VI 1935, Katowice-Załęże, zawodnik i trener; bramkarz – 170 cm, 64 kg; kluby: Górnik i GKS Katowice (1949-60, 1962-68), Polonia Bytom (1960-62); 4-krotny mistrz Polski (1958, 60, 65, 68), 4-krotny wicemistrz kraju (1956, 57, 59, 67), 2-krotny brązowy medalista MP (1963, 66), na początku lat 60-tych członek szerokiej kadry narodowej, uczestnik wyjazdów reprezentacji „B” do ZSRR i Szkocji, wiele zagranicznych występów w barwach Górnika i GKS; bramkarz o świetnej sprawności i koordynacji ruchowej, przez szereg lat nieco w cieniu J. Wacława, wychowanek L. Makowskiego; instruktor, a potem trener prowadzący szkółkę hokejową w GKS Katowice (1969-79), wychowawca m.in. H. Grutha, A. Małysiaka, M. Sikory i W. Pułki; Mistrz Sportu (1968), Odznaczony Złotą Odznaką PZHL (1986), Medalem Za Zasługi dla PZHL (1990), Medalem 75-lecia PZHL (2000) i Odznaką Zasłużonego dla rozwoju woj. Katowickiego (1972); absolwent Technikum Chemicznego w Szopienicach (1955) i WSWF w Katowicach (1978) na kierunku nauczycielskim ze specjalizacją hokejową, wieloletni pracownik Kopalni Węgla Kamiennego „Katowice” (1956-86), od 1986 na emeryturze.

Andrzej Fonfara, ur. 21 IX 1939 w Katowicach zm. 18 lipca 2017, zawodnik i trener; napastnik (środkowy) – 169 cm, 73 kg. Kluby: Start Katowice (1953-58), GKS Katowice (1959-74; 1975-76), GKS Jastrzębie (1974-75); olimpijczyk (1964), uczestnik 7 turniejów o MŚ (1959, 61, 63, 1965-67, 1969), w tym jednego turnieju w gr „A”, w IO i MŚ – 49 meczów i 30 bramek, 102-krotny reprezentant kraju w latach 1959-69, zdobywca 54 goli (wraz z J. Kurkiem i W. Tkaczek 6/8 miejsce w historii polskiego hokeja), debiut w meczu z USA (2 III 1959, Katowice), 23 występy i 7 goli w meczach pierwszej reprezentacji z drużynami „B” i młodzieżowymi; 5-krotny mistrz Polski (1960, 1962, 1965, 1968, 1970), 2-krotny wicemistrz kraju (1967, 1969), zdobywca Pucharu Polski (1970), „król” strzelców ligowych (1965), czołowe lokaty w klasyfikacji najlepszych snajperów (1959 – 3/5, 1960 – 2, 1961 – 6, 1962 – 3, 1963 – 6/7, 1966 – 2/3, 1967 – 4/5, 1968 – 2, 1971 – 6, 1972 – 5), rozegrał 567 meczów ligowych, strzelając 402 gole (4 miejsce w historii polskiego hokeja), jeden z najlepszych polskich hokeistów, zawodnik niemalże bez wad: doskonały egzekutor, dobrze wyszkolony technicznie, solidny, waleczny, świetny taktyk i konstruktor akcji, w reprezentacyjnym ataku grał najpierw z J. Kurkiem i B. Gosztyłą, a później z K. Fonfarą i S. Wilczkiem, w klubie partner K. Fonfary i M. Kretka, wychowanek trenera A. Mauera; najskuteczniejszym zawodnik MŚ gr. B (1963) – 9 goli i 11 asyst; Mistrz Sportu (1986), Zasłużony Mistrz Sportu (1965), odznaczonym Złotym Krzyżem Zasługi (2000), Medalem za Zasługi dla PZHL (1986) i Złotą Odznaką PZHL (1984); z powodzeniem uprawiał również tenis; pseudonim sportowy „Amajs”; nauczyciel wychowania fizycznego, wieloletni szkoleniowiec GKS. Brat hokeistów Karola i Adolfa Fonfary (1935-84), zawodnika Startu Katowice w latach 1952-63.

Maksymilian Lebek, ur. 29 VIII 1943, Katowice; zawodnik i trener; lewy obrońca – 185 cm, 85 kg; kluby Górnik i GKS Katowice (1959-63, 1965-76), Polonia Bydgoszcz (1963-65); 6-krotny reprezentant Polski (1968), bez zdobyczy bramkowych, debiut w meczu z Finlandią (24 IX 1968, Helsinki), 4 występy w meczach pierwszej reprezentacji z drużynami „B” i młodzieżowymi; 2-krotny wicemistrz kraju (1967, 1969), 4-krotny brązowy medalista MP (1964-66, 1975), zdobywca Pucharu Polski (1970); zawodnik o bardzo dobrych warunkach fizycznych, twardo i zdecydowanie grający, posiadający silny strzał z tzw. klepki, organizator akcji zaczepnych, klubowe pary obrońców tworzył wraz z H. Sitko, H, Regułą i P. Szlapą, wychowanek W Bali i Z. Masełko; wieloletni trener zespołów młodzieżowych, wychowaca m.in. A. Małysiaka, W. Pułki, L. i M. Trybusiów, Cz. Niedźwiedzia i J. Płachty, pierwszy trener w GKS Katowice, asystent J. Mależa, podczas ME juniorów (1992), przez 2 sezony trenował w klubie niemieckim koło Baden-Baden (1992-94); Mistrz Sportu (1976), odznaczony Medalem za Zasługi dla PZHL (1990) i Złotą Odznaką PZHL (1984); absolwent Technikum Górniczego (1975), wieloletni pracownik Kopalni Węgla Kamiennego „Katowice” (do 1991), mieszka w Katowicach; jego młodszy brat Henryk Lebek także był hokeistą i grał w GKS Katowice oraz GKS Tychy.

Kazimierz Małysiak, ur. 11 IV 1936 Katowice, zm. 2016; zawodnik i trener; napastnik (prawoskrzydłowy) – 165 cm, 65 kg; kluby: AZS Katowice (1953-56), Górnik i GKS Katowice (1957-69), brązowy medalista Akademickich MŚ (1956); uczestnik 3 turniejów o MŚ (1958, 1959, 1961); w MŚ rozegrał 13 meczów i zdobyła 1 gola, 23-krotny reprezentant kraju (1958-61), debiut w meczu z USA (28 II 1958, Oslo), zdobywca 4 goli, 4 występy i 2 gole w meczach pierwszej reprezentacji z drużynami „B” i młodzieżowymi; 5-krotny mistrz Polski (1958, 1960, 1962, 1965, 1968), 5-krotny wicemistrz kraju (1957, 1959, 1961, 1967, 1969), „król” strzelców ligowych (1959), 2 miejsce (1961) i 3 miejsce (1960) w klasyfikacji najlepszych snajperów; wyjątkowo szybki i skuteczny zawodnik, potrafił zaskakującym strzałem przechylić szalę meczu, repreztacyjny atak tworzył m.in. wraz z J. Kurkiem i B. Gosztyłą; karierę szkoleniowca rozpoczynał w macierzystym klubie u boku W. Bystrowa, trener GKS Katowice (1969-70, 1977-78), Unii Oświęcim i GKS Tychy (1991 wraz z H. Gruthem); Mistrz Sportu (1962), odznaczony Medalem Za Zasługi dla PZHL (1962), odznaczony Medalem Za Zasługi dla PZHL (1986); absolwent WSWF w Katowicach (1974); pseudonim sportowy „Farba”; jego syn Andrzej Małysiak był także czołowym polskim hokeistą.

Henryk Reguła, ur. 13 III 1938, Katowice; zawodnik i trener, prawy obrońca – 183 cm, 85 kg, kluby: Gwardia Katowice (1954-56), Górnik i GKS Katowice (1956-60, 1965-71), Baildon Katowice (1960-65), Zagłębie Sosnowiec (1971-74); uczestnik 5 turniejów o MŚ (1958, 59, 61, 65, 66) w MŚ – 29 meczów i 3 gole; 45-krotny reprezentant Polski (1957-67), zdobywca 3 goli, debiut w meczu z RFN (20 XII 1957, Katowice), 12 występów w meczach pierwszej reprezentacji z drużynami „B” i młodzieżowymi; 4-krotny wicemistrz kraju (1957, 59, 67, 69), zdobywca Pucharu Polski (1970); potężnie zbudowany zawodnik, dysponujący mocnym, nieco sygnalizowanym strzałem i dobrą jazdą na łyżwach, klubową i reprezentacyjną parę obrońców tworzył z M. Zawadą, grał także z H. Sitko, wychowanek trenera Skiby; trener drużyny młodzieżowej Zagłębia Sosnowiec (1974-79), wychowawca m.in. J. Morawieckiego, M. Cholewy, i K. Podsiadło; Zasłużony Mistrz Sportu (1975), odznaczony Srebrną Odznaką PZHL (2000), z zawodu ślusarz, jego syn Andrzej Reguła był hokeistą Baildonu i GKS Katowice.

Sylwester Wilczek, ur. 10 XII 1936, Janów; zawodnik i trener; napastnik (środkowy) – 172 cm, 75 kg; kluby: Gwardia Katowice (1951-56), GKS Katowice (1956-70); olimpijczyk (1964), uczestnik 6 turniejów o MŚ (1958-59, 1963-66), w tym 2 turniejów w grupie „A”, w IO i MŚ – 52 mecze i 7 goli; 94-krotny reprezentant kraju w latach 1958-66, zdobywca 17 goli, debiut w meczu ze Szwecją (8 XI 1956, Haga), 22 występy i 2 gole w meczach pierwszej reprezentacji z drużynami „B” i młodzieżowymi; 6-krotny mistrz Polski (1958, 60, 62, 65, 68, 70), 5-krotny wicemistrz kraju (1957, 59, 61, 67, 69), 3 miejsce w klasyfikacji najlepszy strzelców ligowych (1963); zawodnik o bardzo dobrym wyszkoleniu technicznym, posiadający dobry strzał, konstruktor akcji, świetny taktyk, w reprezentacyjnym ataku grał m.in.. z J. Kurkiem i J. Ogórczykiem, a później z braćmi Andrzejem i Karolem Fonfarami; trener GKS Katowice (1972 asystent K. Małysiaka, 1974-76 asystent F. Voriska, 1983-84 I trener, 1985 asystent Cz. Borowicza) i Naprzodu Janów (1987-88), trener reprezentacji Polski juniorów na ME (1980 z Z. Hajdugą); zasłużony Mistrz Sportu odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem za Zasługi dla PZHL (1986); absolwent średniej szkoły górniczej. Jego dwaj synowie również związani z hokejem – Janusz oraz Tomasz.

Źródło: Władysław Zieleśkiewicz „Historia Polskiego Hokeja”