Po raz pierwszy w swej dwunastoletniej historii hokeiści Tampa Bay Lightning sięgnęli po Puchar Stanleya. Dotąd największym osiągnięciem tego klubu był udział w półfinale rywalizacji w konferencji, w 2003 rokuSwój akces do NHL klub z Tampy zgłosił 16 listopada 1991 roku. Po raz pierwszy w rozgrywkach wystąpił w sezonie 1992/93. Barwy klubowe - to kolor niebieski, biały i czarny. Obecnie hokeiści z Tampy grają w hali Ice Palace, mogącej pomieścić 19.758 widzów na miejscach siedzących. Poprzednia, Florida State Fairgrounds Exposition Hall przeznaczona była dla 10.400 widzów.
Tampa Bay Lightning zapisał się w historii NHL jako pierwszy klub w hokeju północnoamerykańskim, który miał zagranicznego właściciela. Była nim prezydent klubu, japoński handlowiec Yoshio Nakamura.
Podwaliny pod obecne sukcesy "Błyskawic" położyli legendarni hokeiści NHL, bracia Phil (wówczas generalny menażer) i Tony Esposito. To oni dyktowali program pracy klubu, oni polecili jako trenera Terry'ego Crispa. Starannie wybrany przez nich skład mógł w 1992 roku przystąpić, wraz z innym nowicjuszem, Ottawa Senators, do rozgrywek NHL.
Phil Esposito zwrócił szczególną uwagę na klub, angażując do podstawowego składu Manon Rheaume. To pierwsza bramkarka, która wystąpiła w meczu NHL (grała jedną tercję, obroniła siedem strzałów).
Hokej spodobał się na Florydzie. Świadczyła o tym m.in. frekwencja. Zainteresowanie było tak duże, iż Lightning musieli się przenieść z Expo Hall do Thunder Dom, mogącym pomieścić niemal 28.000 widzów. Na trybunach zasiadało niejednokrotnie po 23 tysiące widzów. Frekwencja na meczu z lokalnym rywalem, Florda Panthers wyniosła 27.227 widzów, co jest rekordem NHL do dziś. Pierwszy poważny sukces nadszedł w sezonie 1995-96, kiedy to ósme miejsce w Konferencji wschodniej dało hokeistom z Tampy prawo gry w play off. W pierwszej rundzie jednak Lightninh nie sprostali Philadelphia Flyers - przegrali 2:4.
Pod koniec lat 90. nastąpił w klubie kryzys. Lightning często zmieniali właściciela, rządy generalnego menażera, a zarazem głównego trenera Jacquesa Demersa przyczyniły się do chaosu w klubie. W 1999 roku Demers został zdymisjonowany, a jego miejsce zajęli - Steve Ludzik (trener) i Rick Dudley (generalny menażer).
Na sukcesy przyszło jednak jeszcze poczekać. Dzisiejsze znakomitości hokejowe - Brad Richards, Fredrik Modin, Vincent Lecavalier, Pavel Kubina czy Kevin Weekes dopiero nabierali doświadczenia. W 2001 roku do drużyny przybył rosyjski bramkarz Nikołaj Chabibulin. Nierówna forma zawodników, kontuzje sprawiły, iż dopiero dwa lata później Lightning awansowały do grona czołowych drużyn NHL. W 2003 roku Lightning dotarli do półfinału Konferencji, rok później sięgnęli po Puchar Stanleya.
Puchar Stanleya w sezonie 2003/04 zdobyli:
bramkarze: Nikołaj Chabibulin (Rosja), John Grahame
obrońcy: Stanislav Neckar (Czechy), Jassen Cullimore, Pavel Kubina (Czechy), Cory Sarnich, Dan Boyle, Brad Lukovich, Darren Rumble, Nolan Pratt, Darryl Sydor
napastnicy: Vincent Lecavalier, Martin Cibak (Słowacja), Eric Perrin, Brad Richards, Tim Taylor, Chris Dingman, Rusłan Fedotenko (Ukraina), Dave Andreychuk, Dmitrij Afanasenkow (Rosja), Fredrik Modin (Szwecja), Cory Stilmann, Ben Clymer, Martin St. Louis, Andre Roy.
Trener: John Tortorella.
Mathias
Czytaj także:
