Zasady gry

W skład drużyny hokejowej wchodzą zawodnicy, trenerzy, kierownicy, masażyści. Drużyna składa się z 22 zawodników - 20 zawodników grających w polu oraz dwóch bramkarzy. Każdy z zawodników wyposażony jest w kij, łyżwy oraz odpowiednie ochraniacze. Do gry służy wykonany z twardego kauczuku krążek, który zawodnicy trącając kijami starają się wbić do bramki przeciwnika. Na lodzie może przebywać do 6 zawodników jednej drużyny. Mecz hokeja na lodzie składa się z 3 części zwanych tercjami, z których każda trwa 20 minut czystej gry (czas zatrzymywany jest, gdy wystąpi przerwa w grze).
 

Plac gry stanowi otoczone bandami lodowisko podzielone na 3, oddzielone od siebie liniami niebieskimi, części zwane tercjami (środkowa jest zwana neutralną). Dodatkowo, do boiska włącza się także ławkę rezerwowych oraz ławkę kar.
 

Hokej jest grą, w której wiele zagrań jest dozwolonych. Zawodnik nie ma obowiązku zagrywać krążka kijem, może zagrać łyżwą, ręką itd. Krążka nie można zagrać ręką do zawodnika z tej samej drużyny (powoduje to wznowienie), ani kijem podniesionym powyżej ramion (także powoduje wznowienie). Bramkę można zdobyć tylko kijem. Zmiany w grze dokonywane są w jej trakcie, nie ma potrzeby czekać na przerwę w grze, istotne jest, aby na lodowisku cały czas znajdowało się nie więcej niż sześciu graczy jednej drużyny. Niedozwolony udział zawodnika przekraczającego w danej chwili dozwoloną ilość graczy uprawnionych do gry jest karany dwuminutową karą techniczną drużyny, która dokonała przekroczenia.
 

W przypadku, gdy krążek zniknie z pola widzenia sędziego (np. wypadnie w trybuny, jeden z zawodników zasłoni go na dłużej niż trzy sekundy, bramkarz przykryje ciałem itp.) gra jest przerywana i następuje wznowienie. Dwóch graczy z przeciwnych drużyn staje naprzeciw siebie (ang. face-off) i próbują wywalczyć krążek, gdy sędzia rzuci go między nich. Gdy drużyna straci bramkę, również następuje wznowienie (w centrum tafli), a więc drużyna nie zyskuje automatycznie przywileju posiadania krążka po utracie gola.

Kary 

Gdy jeden z zawodników popełni wykroczenie, sędzia podnosi rękę nie przerywając gry, dając przywilej korzyści poszkodowanym. Oznacza to, że w chwili, gdy drużyna faulująca dotknie krążka, gra zostanie przerwana. Do tego momentu poszkodowani mogą atakować bez obawy utraty bramki (z tego powodu w takiej sytuacji bramkarz poszkodowanych może zjechać do swojego boksu, a w jego miejsce może wejść na lodowisko inny zawodnik z drużyny, zwiększając tym samym szanse faulowanych na strzelenie bramki). Gdy fauluje zawodnik drużyny atakującej kara jest odgwizdywana natychmiast.
 

Gdy wreszcie drużyna faulująca dotknie krążka, sędzia przerywa grę, a zawodnik faulujący otrzymuje karę. Kara oznacza, że na pewien czas zawodnik ten znajdzie się na ławce kar, a jego drużyna będzie grała w osłabieniu, z jednym graczem mniej. Kary mogą być: mniejsze (2 minuty), większe (5 minut, np. gdy zawodnik faulowany krwawi), indywidualne (10 minut, kara meczu - drużyna nie gra wtedy w osłabieniu). Kary mogą być łączone (czyli np. 2+2 minuty, 2+10 minut, 2 minuty + kara meczu).
 

Drużyna nie może grać w składzie mniejszym, niż 3 zawodników - jeśli trzech zawodników dostało kary 2 lub 5-minutowe, to drużyna gra w składzie 3 zawodników, przy czym trzecia (i następne ww. rodzaju kary) są odłożone i zaczynają upływać dopiero po zakończeniu którejś z wcześnieszych kar ww. rodzaju.
 

Jeżeli drużyna grająca w osłabieniu straci bramkę, anulowana jest kara jednego z zawodników (może on wrócić na lód). Zawodnik nie może po stracie bramki przez jego drużynę wyjść z boksu kar gdy został ukarany karą większą – 5 minut. W takiej sytuacji musi odsiedzieć całą karę.
 

Zachowania wymienione w regulaminie gry IIHF, za którze przydzielane są kary:
 

• zahaczanie (hooking)
• spowodowanie upadku przeciwnika (tripping)
• atak kijem trzymanym oburącz (cross-checking)
• przeszkadzanie (interference)
• trzymanie przeciwnika (holding)
• trzymanie kija przeciwnika (holding the stick)
• niebezpieczna gra wysoko uniesionym kijem (high-sticking)
• nadmierna ostrość w grze (roughing)
• udział w grze większej liczby zawodników niż dozwolona w danym momencie (too many players on the ice)
• niesportowe zachowanie (unsportsmanlike conduct)
• uderzanie kijem (slashing)
• kłucie kijem (spearing)
• atak łokciem (elbowing)
• atak kolanem (kneeing)
• atak z tyłu (checking from behind)
• podcinanie (clipping)
• wrzucenie na bandę (boarding)
• natarcie (charging)
• opóźnianie gry (delaying the game)
• celowe poruszenie bramki (displacing the goal)
• celowe wybicie krążka za bandę (delaying the game)
• celowe rzucenie kija w stronę krążka
• gra złamanym kijem
• używanie nieprzepisowego sprzętu i wyposażenia (illegal equipment).

Inne zasady 

Spalony

Spalony (ang. offside) występuje, gdy zawodnik znajdzie się w tercji przeciwnika przed krążkiem wbitym tam przez jego partnera z drużyny. Wówczas gra wraca do tercji środkowej. Obecnie stosuje się tzw. "tag-up offside" czyli odłożony spalony. Oznacza to, że gracz znajdujący się na pozycji spalonej może z niej uciec, czyli wycofać się do strefy neutralnej, a następnie ponownie wjechać do strefy obronnej rywala.

Uwolnienie 

Uwolnienie (ang. icing) występuje, gdy gracz wybije krążek z własnej połowy (własnej tercji i połowy tercji środkowej) na połowę przeciwnika tak, że krążek minie linię bramkową, ale żaden z zawodników nie będzie miał możliwości przejęcia go. Gra wraca do tercji obronnej drużyny popełniającej faul. W polskiej lidze hokejowej, do sezonu 2005/2006 uwolnienia nie przyznawało się gdy zawodnik wybije krążek z własnej połowy a krążek mijając linię bramkową przejdzie wcześniej przez pole bramkowe, jednakże wraz z wprowadzeniem nowych przepisów przez IIHF od sezonu 2006/2007 uwolnienie zostaje odgwizdane przez sędziów w takiej sytuacji. Uwolnienia nie będzie też gdy krążek z własnej połowy wybije zespół grający w osłabieniu oraz oczywiście wtedy gdy krążek wpadnie do bramki.
 

Rzut karny

Rzut karny wykonuje się, gdy zawodnik zostanie faulowany, gdy przed nim znajduje się już tylko bramkarz przeciwnika. Pozostali gracze zjeżdżają z lodowiska, pozostaje tylko bramkarz strony faulującej, zawodnik poszkodowany i krążek, umieszczony na środku lodowiska. Zawodnik może w dowolny sposób przejąć krążek, podjechać pod bramkarza i oddać strzał.

Zabroniona strefa gry bramkarza 

Zabroniona strefa gry bramkarza (ang. "restricted goalie area") to kolejny nowoczesny i zarazem kontrowersyjny przepis wprowadzony w 2005 roku do NHL. Zabrania on bramkarzom grania krążkiem za linią bramkową z wyjątkiem pola w kształcie trapezu, znajdującego się za bramkami. Bramkarz, który złamie ten przepis, zostaje ukarany karą mniejszą 2 minut ("delay of game").