Mariusz Jakubik w czwartek zasnął o godzinie 20.00. Doktor Krzysztof Ficek położył centra druzyny Dwory SA Unia na łóżku w gabinecie zabiegowym i podał środki usypiające. Od tego zaczeło się usunięcie drutu, który podtrzymywał kości obojczyka zrastajace się po operacji. Przez półtorej godziny pacjent był uśpiony, a po przebudzeniu lekarz na pamiątkę dał hokeiście kawałek metalu wyciagnięty z ramienia, a uradowany zawodnik pojechał do domu.
- Niektórzy mówili, że wcześniej jak w listopadzie nie wrócę na lód, a ja już od poniedziałku będę gotowy do gry - zapewnia Mariusz Jakubik. - Wyciagnięcie drutu, który z jednej strony podtrzymywał i stabilizował bark, ale z drugiej przeszkadzał, ocierał, sprawiał ból, bo powstawały stany zapalne wokół niego, spowodowało, że już mogę ruszać ramieniem na okrągło. To znaczy jeszcze nie mogę, bo na razie mam obandażowany bark, ale jak tylko rany po nacięciach na skórze się zagoją i będę mógł się odbandażować to, wchodzę do gry. W poniedziałek już zamelduję trenerowi pełnągotowość bojową.
Jeden drut został wyjęty, ale drugi jeszcze jest w środku. MariuszJakubik mówi jednak spokojnie, że z tym drugim to będzie już musiał żyć do końca swoich dni.
- Ten wyciągnięty drut był na zasadziehaczyka, a ten który zostałma kształt pętli- dodaje MariuszJakubik. - Nie przeszkadza. Można z nim grać iżyć. Sam jestem ciekaw jak szybko psychicznie przestawię siępo tej kontuzji i kiedy znowu zacznę już na sto procent atakować ciałem. Mam nadzieję, że po kilku lekkich próbach na treningu, a potem solidniejszych przymiarkach na meczach szybko wrócę do tego stanu świadomości, że mogę śmiało dojechać na pełnym gazie do bandy, przy której stoi rywal.Chciałbym już na mecz z GKS Tychy (inauguracja sezonu 9 września z KH Sanok w Oświęcimiu, tyski pojedynek 11 września)mieć tę świadomość.
Czytaj także:
