Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie (IIHF) dokonała wyboru Drużyny Dekady najważniejszych hokejowych rozgrywek międzynarodowych.
IIHF wybrała 6 najlepszych graczy na poszczególnych pozycjach, biorąc pod uwagę rozegrane w latach 2010-19 turnieje Mistrzostw Świata i Zimowych Igrzysk Olimpijskich. Drużyna Dekady została zdominowana przez reprezentantów Kanady, która w tym czasie zdobyła 2 tytuły mistrza świata i 2 złote medale igrzysk. W wybranej "szóstce" znalazło się 3 Kanadyjczyków. Po jednym przedstawicielu mają: Finlandia (2 razy mistrzostwo świata), Rosja (2 mistrzostwa świata + złoty medal ZIO w Pjongczangu dla drużyny Olimpijskich Sportowców z Rosji) i Szwecja (3 razy mistrzostwo świata).
Wybraną drużynę tworzą: Pekka Rinne (Finlandia) - Drew Doughty, Shea Weber - Sidney Crosby (wszyscy Kanada), Jewgienij Małkin (Rosja), William Nylander (Szwecja).
Rinne w minionej dekadzie 3 razy grał z Finlandią na Mistrzostwach Świata elity. W 2014 roku został najbardziej wartościowym graczem całego turnieju i znalazł się w Drużynie Gwiazd wybranej przez media, a ekipa "Suomi" zdobyła srebrny medal. Rok później bramkarz Nashville Predators został wybrany najlepszym na swojej pozycji graczem kolejnych MŚ, ustanawiając przy okazji rekord obecnej ery imprezy, nie wpuszczając gola przez 237 minut i 5 sekund. IIHF podkreśliła, że wyżej stawia osiągnięcia Rinne niż Careya Price'a, który w 2014 roku na ZIO w Soczi był najlepszym bramkarzem imprezy i miał duży wkład w zdobycie "złota" przez Kanadę, ponieważ Price miał przed sobą lepszych partnerów niż Fin.
Doughty sięgnął po złote medale igrzysk olimpijskich w Vancouver w 2010 roku i 4 lata później w Soczi. Na tym drugim turnieju, mimo gry w obronie, był najlepszym strzelcem "złotej" reprezentacji Kanady z 4 golami, co dało mu nominację do Drużyny Gwiazd turnieju. Defensor Los Angeles Kings w poprzedniej dekadzie nie grał za to ani razu na Mistrzostwach Świata. Zdobył za to z Kanadą Hokejowy Puchar Świata, ale ten turniej nie jest brany pod uwagę jako organizowany w większym stopniu z udziałem NHL.
Weber, który jest najlepszym strzelcem wśród obrońców obecnie występujących w NHL, na arenie międzynarodowej w poprzedniej dekadzie także występował tylko na igrzyskach w Vancouver i Soczi oraz na Hokejowym Pucharze Świata. Wszystkie te turnieje wygrał. W 13 meczach turniejów olimpijskich strzelił 5 goli i zaliczył 7 asyst, a w Vancouver został wybrany do Drużyny Gwiazd imprezy.
Sidney Crosby był gwiazdą tych samych "złotych" reprezentacji Kanady z 2010 i 2014 roku, ale dodatkowo dorzucił mistrzostwo świata w 2015 roku. Na igrzyskach w Vancouver to jego gol strzelony w dogrywce finałowego starcia z USA przesądził o zdobyciu złotego medalu przez gospodarzy. Wygrał wszystkie 4 imprezy międzynarodowe, w których uczestniczył w poprzedniej dekadzie (również Hokejowy Puchar Świata). Na 3 z nich odbierał trofeum w roli kapitana reprezentacji ojczyzny hokeja. Strzelał gole w obu finałach Zimowych Igrzysk Olimpijskich, w których wystąpił.
Kolega klubowy Crosby'ego z Pittsburgh Penguins Małkin zdobył w barwach Rosji oba tytuły mistrza świata w poprzedniej dekadzie. W 2012 roku do złotego medalu dołożył tytuły: najbardziej wartościowego zawodnika, najlepszego napastnika, najlepszego strzelca (11 goli) i zwycięzcy klasyfikacji punktowej (19 punktów). 2 lata później to jego gol w finale dał "Sbornej" złoty medal. W minionej dekadzie reprezentował Rosję na 5 turniejach Mistrzostw Świata i ze wszystkich przywoził medale: 2 złote, 2 srebrne i 1 brązowy. Był także na igrzyskach w Soczi i Vancouver.
Nylander zdobył z reprezentacją Szwecji mistrzostwo świata w 2017 roku. Został wówczas wybrany MVP i był najlepszym strzelcem turnieju (7 goli). W 2019 roku medalu nie zdobył, ale wygrał klasyfikację punktową (18 punktów) i najczęściej asystujących graczy (13 asyst). Obie imprezy kończył z wyborem do Drużyny Gwiazd według dziennikarzy. W swoich 18 występach na MŚ zdobył dotąd łącznie 32 punkty, co daje średnią 1,77 na mecz - najwyższą ze wszystkich uczestników światowych czempionatów w całej dekadzie.
Wybór Drużyny Dekady z tylu gwiazd, które przez 10 lat pojawiały się na turniejach międzynarodowych nie był łatwym zadaniem. IIHF wymieniła także całą grupę innych graczy, którzy nie zostali wybrani, ale wyróżnili się na tyle, że byli poważnie brani pod uwagę. Są to: Sebastian Aho, Mikael Granlund, Teemu Selänne (Finlandia), Patrice Bergeron, Matt Duchene, Taylor Hall, Duncan Keith, Nathan MacKinnon, Corey Perry, Carey Price, Mark Stone, Jonathan Toews (Kanada), Zdeno Chára (Słowacja), Pawieł Daciuk, Nikita Gusiew, Ilja Kowalczuk, Nikita Kuczerow, Aleksandr Owieczkin, Artiemij Panarin, Wadim Szipaczow, Andriej Wasilewski (Rosja), Oliver Ekman-Larsson, John Klingberg, Henrik Lundqvist, Daniel Sedin, Henrik Sedin (Szwecja), Jaromír Jágr (Czechy), Roman Josi (Szwajcaria), Patrick Kane, Phil Kessel i Ryan Miller (USA).
Czytaj także:
