23 lipca dobiegła końca likwidacja po Klubie Sportowym Podhale Nowy Targ. Wszystkie historyczne sprawy związane z klubem oraz Sala Tradycji, w której zgromadzone są pamiątki klubowe, zostały przekazane władzom samorządowym miasta Nowy Targ.Pozostały majątek - w formie wyposażenia biur, a więc szafki, krzesła i itp. - został przekazany częściowo do MMKS Podhale, Old Boys Podhale, a wyposażenie, które się już do niczego nie nadawało, uległo kasacji.
Pozostała też dokumentacja zgromadzona w trakcie działalności klubu. Wszystkie wartościowe dokumenty uległy archiwizacji i zostały przekazane do Starostwa Powiatowego w Nowym Targu, natomiast dokumenty bez jakiejkolwiek wartości uległy komisyjnemu zniszczeniu.
Zgodnie z uchwałą, zezwolono na korzystanie z nazwy, barw i godła Klubu Sportowego Podhale Sportowej Spółce Akcyjnej Wojas Podhale, która podjęła się zadania prowadzenia pierwszej drużyny hokejowej biorącej udział w rozgrywkach ekstraligi hokejowej.
Likwidatorem po KS Podhale był Tadeusz Japoł, długoletni działacz klubowy, który powiedział:
- Szkoda, że stało się to w roku jubileuszu, gdy powinniśmy świętować obchody 70-lecia tego tak zasłużonego dla polskiego sportu klubu. Natomiast po przeglądnięciu dokumentacji uważam, że przy lepszej organizacji i wykorzystaniu środków, które były, klub mógł istnieć do dnia dzisiejszego. W latach 1996-1997 nawiązując do wypowiedzi ówczesnego sponsora, Wienczysława Kowalskiego, właściciela firmy CSZ, który utrzymywał, że działalność klubu w trakcie jednego sezonu hokejowego zakończonego zdobyciem tytułu mistrzowskiego kosztowała około miliona dolarów. Przy dobrym gospodarowaniu tą kwotą klub nie powinien znaleźć się w zapaści finansowej w następnych latach i w konsekwencji nie powinno dojść do jego upadku.
- Wcześniej klub bywał już w opresjach finansowych dwukrotnie. Pierwsza zapaść nastąpiła w latach 80., kiedy to nie istniejący już kombinat obuwniczy NZPS Podhale wypowiedział około 50 etatów zawodnikom i trenerom klubu, ale na szczęście zawodnicy widząc, jaka jest sytuacja postanowili grać za głodowe pensje. Robili to aż do czasu wprowadzenia stypendiów sportowych. Wtedy to wyszedł im naprzeciw zarząd, społeczeństwo, zakłady prywatne, które pokrywały pensje dla poszczególnych zawodników. W latach 80. działacze klubowi, widząc, jaka jest sytuacja finansowa, nie zabiegali za wszelką cenę o to, aby zdobyć tytuł mistrzowski, ale byliśmy mimo wszystko zawsze w czołówce raz zdobywając mistrzostwo Polski w 1987 roku.
- Druga zapaść finansowa miała miejsce w roku 1995, gdy klub miał zadłużenie 5 milionów "starych" złotych i wtedy po raz pierwszy powołano kuratora. Do końca roku udało się zejść z długów do 1 miliona. Po wymuszonej zmianie trenera Stanisława Fryźlewicza na jego miejsce sprowadzono Edwarda Grabowskiego. Był to wysokiej klasy trener, jednak bardzo drogi, bo na koniec sezonu zadłużenie znów wzrosło do ponad 2 milionów złotych. W tym okresie garstka ludzi nie sprzyjająca ówczesnemu zarządowi, wciągając w to głównego sponsora Wienczysława Kowalskiego i innych, doprowadziła do dymisji ówczesnego zarządu, który nie miał możliwości kontynuować pracy bez ich poparcia.
- W latach 1995-1996 główny sponsor, który bardzo dobrze współpracował z zarządem, pomagał spłacać długi, między innymi najbardziej uciążliwe dla działalności klubu - za energię elektryczną, w okresie 16 miesięcy zasponsorował ponad 2 miliony złotych. Do dziś nie wiem, jak się to stało, że ktoś go namówił, aby odszedł i związał się z grupą osób, które w przyszłości doprowadziły do upadku klubu. Dla przykładu zdobycie tytułu mistrzowskiego w sezonie 1994-1995 w czasie, gdy trenerem był Stanisław Fryźlewicz, kosztowało sekcję hokejową 4,5 mln, a według wypowiedzi prasowej Wieńczysława Kowalskiego 2 lata później kosztowało w przeliczeniu na złotówki około 35 milionów złotych.
(MAJ) Dziennik Polski
skh
Czytaj także:
